Η ομάδα μας, σε όλους τους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, εφαρμόζει εξατομικευμένα προγράμματα θεραπευτικής άσκησης. Ελέγχει από την πρώτη επίσκεψη στον ασθενή, το επίπεδο επαφής και επικοινωνίας του, την κινητικότητα και αισθητικότητά του, την ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης καθώς και την ικανότητα κατάποσής του, ώστε να δώσει οδηγίες για τη θέση του σώματος στο κρεβάτι, τον τρόπο μεταφοράς του και τη διατροφή του. Όλη μαζί η ομάδα αποκατάστασης στη συνέχεια θα καταστρώσει το θεραπευτικό πρόγραμμα για τον κάθε έναν ασθενή ξεχωριστά, θα θέσει τους στόχους αποκατάστασης και θα ενημερώσει τους συγγενείς και τον ίδιο τον ασθενή για το τι είδους πρόγραμμα αποκατάστασης πρόκειται να ξεκινήσει.
Στόχος της αποκατάστασης είναι η βελτιστοποίηση της λειτουργικότητας του ασθενή, η διατήρηση και βελτίωση του κινητικού επιπέδου, η βελτίωση της μυϊκής αδυναμίας, η αντιμετώπιση της υπάρχουσας σπαστικότητας, η βελτίωση του νευρομυικού συντονισμού κινήσεων, του τρόμου και της αταξίας, η αντιμετώπιση των διαταραχών κύστεως και εντέρου, της κατάποσης, καθώς και των τυχόν γνωσιακών και ψυχολογικών διαταραχών.
Τα προγράμματα αυτά αποκατάστασης είναι εξατομικευμένα και περιλαμβάνουν παθητικές και ενεργητικές κινήσεις, ασκήσεις διατήρησης και βελτίωσης εύρους κίνησης αρθρώσεων, παθητική ή υποβοηθούμενη κινητοποίηση, ενεργητικές ασκήσεις ισομετρικές, ισοτονικές και προοδευτικά αυξανόμενης αντίστασης, ασκήσεις βελτίωσης στάσης σώματος, εκπαίδευσης στατικής και δυναμικής ισορροπίας σε καθιστή και όρθια θέση, επανεκπαίδευση βάδισης και βελτίωση προτύπου βάδισης, αύξησης μυϊκής ισχύος και αντοχής, αερόβιες ασκήσεις, ασκήσεις βελτίωσης ιδιοδεκτικότητας, αδρής και λεπτής κινητικότητας άκρων και κινητικού συντονισμού του ασθενούς. Συνδυάζονται δε με λειτουργική επανεκπαίδευση στην εκτέλεση δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής (πχ προσωπική υγιεινή, πλύσιμο, ντύσιμο, χτένισμα, κλπ) με ή χωρίς τη χρήση βοηθητικών συσκευών ή μηχανημάτων.
Στους ασθενείς εφαρμόζεται υδροθεραπεία σε χαμηλή θερμοκρασία ύδατος (29ο) ή λιγότερο. Ιδιαίτερα, σε ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα εφαρμόζεται αναπνευστική φυσιοθεραπεία για βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, της ενίσχυσης του βήχα και της παροχέτευσης των εκκρίσεων, ενώ παράλληλα ο ασθενής εκπαιδεύεται, όπως εφαρμόζεται σε όλους τους ασθενείς, στις αλλαγές θέσεων επί κλίνης και στις μεταφορές του από το κρεβάτι στο αμαξίδιο ή στη τουαλέτα ή στο γυμναστήριο.
Σε όλους εφαρμόζεται ψυχολογική υποστήριξη για τη διαχείριση άγχους, κατάθλιψης και διαταραχών συμπεριφοράς, ενώ ενθαρρύνεται ο ασθενής και το περιβάλλον του να συμμετέχει στο πρόγραμμα αποκατάστασής του με την υποστήριξη της οικογένειάς του, για να επιτύχει την κοινωνική του επανένταξη.
Δίδεται μεγάλη έμφαση στη πρόληψη και αντιμετώπιση κατακλίσεων και από νωρίς ο ασθενής εκπαιδεύεται στη διαχείριση εντέρου και κύστεως, εφόσον είναι εφικτό. Επίσης, για τη πρόληψη και αντιμετώπιση της σπαστικότητας δίδονται οδηγίες για τη σωστή τοποθέτηση του κορμού και των πασχόντων μελών στη κλίνη του ασθενούς, καθώς και εφαρμόζονται νάρθηκες ηρεμίας στις επηρεασμένες αρθρώσεις για τη διατήρηση του εύρους κίνησης. Σε περιπτώσεις όπου έχει ήδη εγκατασταθεί σπαστικότητα, εκτός των ειδικών ναρθήκων ηρεμίας, εκτελούνται ενεργοπαθητικές διατατικές ασκήσεις για διατήρηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων και χορηγείται φαρμακευτική αγωγή με μπακλοφένη (Baclofen), ενώ σε πιο έντονη σπαστικότητα υπάρχει η δυνατότητα επιλεκτικής ενδομυϊκής έγχυσης βοτουλινικής τοξίνης (Botox, Dysport) για τη μείωση της μυϊκής υπερτονίας, τοπική μυοχάλαση, ελάττωση άλγους και βελτίωση της λειτουργικότητας του ασθενή.
Σε όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο ασθενής, είναι σε συνεχή επιτήρηση των ζωτικών του λειτουργιών, λαμβάνει ανελλιπώς τη φαρμακευτική του αγωγή και η περιποίηση κατακλίσεων, ενδοφλέβιων ή άλλων γραμμών πραγματοποιείται καθημερινά, καθώς η νοσηλευτική υπηρεσία φροντίζει για την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση όλων των ασθενών, με την ορθή εκτέλεση και εφαρμογή των ιατρικών εντολών και των οδηγιών της ομάδας αποκατάστασης. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης από ξαφνική εμφάνιση κάποιας επιπλοκής ή νέας νόσου (πχ εμφράγματος μυοκαρδίου, επιληπτικών κρίσεων, νέας ώσης, ΑΕΕ, κλπ), υπάρχει άμεση κινητοποίηση προσωπικού για τη σταθεροποίηση του ασθενούς και την ασφαλή μεταφορά του για την αντιμετώπιση του προβλήματός του σε ειδικό ιατρικό κέντρο ή νοσοκομείο, μετά από τη σύμφωνη γνώμη των συγγενών και του ασθενούς.
Τέλος, πριν την έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο και με τη βοήθεια των οικείων του διενεργείται κατ’ οίκον επίσκεψη μελών της ομάδας αποκατάστασης, προκειμένου να ελεγχθεί ο περιβάλλων χώρος και να δοθούν οι κατάλληλες οδηγίες, ώστε να προσαρμοσθεί η κατοικία στις ανάγκες του ασθενούς.
Γενικά
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι μια χρόνια εκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος. Τα συμπτώματά της έχουν εντοπιστεί παραπάνω από έναν αιώνα και από τότε λαμβάνει μέρος πλήθος ερευνών, η αιτία όμως που την προκαλεί παραμένει άγνωστη.
Η ηλικία εμφάνισης κυμαίνεται από την ηλικία των 25 και μέχρι των 40 συνήθως, αλλά κάποιες φορές εμφανίζεται από τα 12 έως και μετά τα 50. Τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας προκαλούνται από την απομυελίνωση που λαμβάνει μέρος στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η βλάβη του νευρικού ιστού έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία “ουλών” στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η αιτία της απομυελίνωσης είναι άγνωστη.
Ο εγκέφαλός μεταφράζει τα ερεθίσματα που λαμβάνονται μέσω των αισθήσεων και δίνει εντολές για να εκτελεστούν διάφορες κινήσεις και αντιδράσεις στα ερεθίσματα που προέρχονται από τα αισθητήρια όργανα που εισπράττουν την πληροφορία. Αυτή η αλυσίδα λειτουργίας αποτελείται από μια σειρά νευρώνων, που συνδέονται διαδοχικά μέσω των συνάψεων που δημιουργούν μεταξύ τους.
Η κινητική ή αισθητική πληροφορία μεταφέρεται μέσω της νευρικής ώσης η οποία είναι μια διαφορά δυναμικού, δηλαδή ρεύμα το οποίο μεταφέρεται κατά μήκος της αλυσίδας αυτής. Ο άξονας κάθε νεύρου καλύπτεται από ένα στρώμα μιας ουσίας, της μυελίνη, όπως ακριβώς και το πλαστικό επικάλυμμα ενός ηλεκτρικού καλωδίου. Η μυελίνη εξασφαλίζει τη μεταφορά των μηνυμάτων αλλά και μονώνει και προστατεύει το νεύρο επιταχύνοντας την μεταφορά τους.
Στη σκλήρυνση κατά πλάκας η μυελίνη των νευρώνων προσβάλλεται. Βλάβη δεν παρουσιάζεται κατά κανόνα, αλλά πολλές φορές υπάρχει βλάβη. Αν η διαδικασία της απομυελίνωσης επιτείνεται καταστρέφεται η μυελίνη σε διάφορα σημεία, αφήνοντας κάποια πλάκα ή σκλήρυνση οδηγώντας συνεπώς στο φαινόμενο της απομυελίνωσης. Οι ουλές εμφανίζονται σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου και/ή του νωτιαίου μυελού.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι πολλά και ποικίλουν ανάλογα με την περίπτωση, ανάλογα με την βλάβη που έχουν υποστεί τα νευρικά κύτταρα, το σημείο εντοπισμού της βλάβης και τον αριθμό των εστιών.
Μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα είναι τα ακόλουθα:
1. Μυική κόπωση
2. Διαταραχές ουροδόχου κύστης
3. Διαταραχές στην κίνηση και στη βάδιση
4. Προβλήματα όρασης
5. Σπαστικότητα
6. Πόνος (νευροπαθητικός και μυοσκελετικός)
7. Νοητικές διαταραχές
8. Συναισθηματικές διαταραχές
9. Διαταραχές εντέρου
10. Δυσλειτουργίες στύσης
Η σκλήρυνση είναι μια πάθηση που εξετάζεται στον άνθρωπο κατά περίπτωση, ειδικά όταν αφορά την λειτουργικότητά του όπου η κλινική εικόνα διαφέρει ακόμη περισσότερο από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αποκατάσταση
Από την πρώτη μέρα της εισαγωγής και την γνωριμία, η ομάδα αποκατάστασης καταγράφει και συζητά τα διάφορα προβλήματα και περιορισμούς που προκύπτουν. Με βάση τα συμπτώματα αυτά τίθεται σαν γενικός στόχος επί μέρους η αποτροπή περεταίρω επιδείνωσης όσο το δυνατόν περισσότερο και η βελτίωση σε κινητικό και λειτουργικό επίπεδο.
Αρχικά σε επιβαρυμένες περιπτώσεις που η κίνηση είναι σημαντικά περιορισμένη επιλέγεται η καλύτερη δυνατή θέση στο κρεβάτι, οι συχνές αλλαγές θέσεων και η όσο το δυνατόν μικρότερη διάρκεια παραμονής στο κρεβάτι. Η ομάδα αποκατάστασης επιλέγει την ταχύτητα και την ένταση της αποκατάστασης με βάση τις αντοχές του ατόμου.
Σε λιγότερο επιβαρυμένες περιπτώσεις επιλέγεται η μεγαλύτερη το δυνατό δραστηριοποίηση στις δραστηριότητες του κέντρου είτε πρόκειται για θεραπείες είτε για δημιουργική ενασχόληση. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται η επέκταση της νόσου και η μυϊκή αδυναμία δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί.
Ο φυσικοθεραπευτής προωθεί την λειτουργικότητα του ασθενή μέσω της εκπαίδευσης της κίνησης. Η ενδυνάμωση αλλά και η βελτιωμένη συνολική ποιότητα της κίνησης είναι το ζητούμενο της προσέγγισης καθώς και η αύξηση της αντοχής του ατόμου και η ασφάλεια στις μετακινήσεις του. Ο εργοθεραπευτής συνεργάζεται με τον φυσικοθεραπευτή και συμβουλεύει το άτομο για λειτουργίες που αφορούν στην καθημερινότητά του και στο να ανταπεξέρχεται στις καθημερινές δυσκολίες.
Η σπαστικότητα είναι πολλές φορές περιοριστικός παράγοντας. Δυσκολεύει την κίνηση, που μπορεί να είναι η βάδιση ή η μετακίνηση ή ακόμα και να διαταράξει τον ύπνο. Η ολοκληρωμένη προσέγγιση της ομάδας αποκατάστασης αντιμετωπίζει την σπαστικότητα με την αρχική επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής του φυσικοθεραπευτή μέσω ασκήσεων και φυσικών μέσων ενώ ο εργοθεραπευτής διορθώνει πιθανά λάθη στην στάση του σώματος σε καρέκλα, στο κρεβάτι ή συνήθειες οι οποίες επιβαρύνουν την σπαστικότητα.
Ο φυσίατρος παρακολουθεί την κινητική εξέλιξη καθώς και την πρόοδο στην μείωση της σπαστικότητας και επεμβαίνει αν είναι αναγκαίο. Η παρέμβαση μπορεί να είναι καταρχάς συντηρητική ή και φαρμακευτική. Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει ανταπόκριση στην θεραπεία με την συναίνεση του ατόμου επιλέγεται η εστιακή έγχυση αλλαντικής τοξίνης η οποία στόχο έχει να δημιουργήσει μείωση της σπαστικότητας σε βάθος μερικών μηνών και επανεγκατάσταση της ορθής μυϊκής λειτουργίας.
Κίνηση- Λειτουργικότητα
Η κινητική εικόνα του ατόμου ποικίλει. Σε άτομα που η βάδιση είναι εφικτή, πολλές φορές εισέρχονται στο κέντρο χρησιμοποιώντας κάποιο βοήθημα. Πολλές φορές η βάδιση χωρίς στήριξη είναι εφικτή καθώς μπορεί να επιτύχει έστω και μικρή ενδυνάμωση των μυών και αύξηση της αντοχής ώστε να μπορεί να αισθανθεί την ασφάλεια να αφήσει ένα βοήθημα βάδισης.
Άλλες φορές μπορεί να χρησιμοποιείται αμαξίδιο από τον ασθενή, όμως πολλές φορές η ενδυνάμωση, η αντιμετώπιση επιμέρους προβλημάτων μπορεί να βοηθήσει στην άνοδο ενός επιπέδου παραπάνω της λειτουργικότητας και την αποφυγή του αμαξιδίου.
Οι παρεμβάσεις αυτές δεν είναι μονοδιάστατες και δεν αφορούν αποκλειστικά την μυϊκή ενδυνάμωση και τη εξάσκηση της αντοχής.
Η σκλήρυνση προκαλεί απορύθμιση σε πολλές λειτουργίες του σώματος και αυτές αντιμετωπίζονται ξεχωριστά από την ομάδα αποκατάστασης.
Η διαταραχή της ούρησης, διαταράσσει πολλές φορές την αίσθηση ασφάλειας και αυτοπεποίθησης για αυτόνομη βάδισης χωρίς βοήθημα, με συνέπεια κίνδυνο κατά την βάδιση για πτώση από την απότομη ανάγκη για να πάει στην τουαλέτα. Η ομάδα αποκατάστασης, ο φυσίατρος με τον φυσικοθεραπευτή και εργοθεραπευτή θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα είτε φαρμακευτικά, είτε με μικρές αλλαγές στην καθημερινότητα που μπορούν να αποτρέψουν τέτοια δυσάρεστα συναισθήματα κατά την διάρκεια της ημέρας.
Στην θεραπευτική πισίνα λαμβάνει μέρος μια σημαντική άσκηση για τη αντοχή και την δύναμη. Επιθυμητή είναι μια θερμοκρασία νερού 29 βαθμών κελσίου, που προσαρμόζεται όμως και στις ανάγκες του ατόμου.
Η κόπωση είναι ένα από τα κυριότερα συμπτώματα της σκλήρυνσης. Η μυϊκή ειδικά κόπωση αντιμετωπίζεται με την άσκηση, με την βοήθεια του φυσικοθεραπευτή και την επίβλεψη του φυσιάτρου. Η μείωση της κόπωσης γίνεται σταδιακά και ο εργοθεραπευτής προσπαθεί να διευκολύνει το άτομο, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός χωρίς να χρειάζεται να δαπανά επιπλέον ενέργεια.
Προβλήματα όρασης
Τα προβλήματα όρασης είναι συνήθως το πρώτο σύμπτωμα που εμφανίζεται σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Φλεγμονή του οπτικού νεύρου μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό ή απώλεια όρασης και πόνο στην περιοχή των ματιών, ή και διπλωπία. Η όραση επηρεάζει τη αντίληψη του χώρου άρα και της κίνησης στον χώρο. Ο φυσικοθεραπευτής και εργοθεραπευτής προσαρμόζουν το περιβάλλον του ατόμου και εξασκούν την αντίληψη του χώρου, ενώ ο φυσίατρος με εξειδικευμένους ιατρούς συζητά και επιλέγει επιπλέον παρεμβάσεις ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη λειτουργικότητα.
Πόνος
Η σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να προκαλέσει τον νευροπαθητικό πόνο. Ο πόνος διαφοροποιείται σημαντικά από άτομο σε άτομο και έχει το χαρακτηριστικό ότι οφείλεται μάλλον σε συνδυασμό παραγόντων. Η ομάδα αποκατάστασης έχει το έργο να επιλέξει διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις που είναι δυνατόν να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση ή την διαχείριση του προβλήματος. Η συμβουλευτική από ψυχολόγο καθώς και αντίληψη και εμπειρία του θεραπευτή είναι αναγκαία τις περισσότερες φορές και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ασχολείται μεγαλύτερος αριθμός θεραπευτών και η σύσκεψη της ομάδας είναι μεγαλύτερη σε αριθμό και συχνότερη.
Διαταραχές σε κίνηση και βάδιση
Ανάλογα με τις εστίες που δημιουργούνται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και την έκτασή τους είναι δυνατό να παρουσιαστούν προβλήματα με την ισορροπία και την βάδιση. Η σπαστικότητα μπορεί να προκαλέσει επιπλέον προβλήματα αλλά η βασική αιτία συνήθως είναι η κεντρική βλάβη. Όπως αναφέρθηκε η ομάδα αποκατάστασης έχει ως σκοπό τον προσδιορισμό των προβλημάτων που οδηγούν στην δυσκολία αυτή και ο φυσικοθεραπευτής και εργοθεραπευτής σε συνεννόηση με τον Φυσίατρο καθοδηγούν την αποκατάσταση.
Γνωστικές διαταραχές
Οι γνωστικές και νοητικές λειτουργίες ενδέχεται να επηρεαστούν δημιουργώντας επιπλοκές όπως διαταραχές σκέψης, μνήμης, λόγου και συγκέντρωσης. Η δυσαρθρία, η δυσκαταποσία, η έκπτωση μνήμης και άλλες διαταραχές συνήθως ταράζουν το άτομο.
Η δράση του ψυχολόγου και του λογοθεραπευτή σε αυτήν την φάση είναι καθοριστική για την διαχείριση της κατάστασης, την βελτίωση των επιμέρους γνωστικών λειτουργιών και την καθοδήγηση που μπορούν να παρέχουν στην υπόλοιπη ομάδα αποκατάστασης για την διενέργεια και μέθοδο της θεραπείας και αποκατάστασης. Σε άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας η κατάθλιψη και το άγχος δεν είναι σπάνια και είναι μάλλον αναμενόμενο. Ορισμένα άτομα πολλές φορές μπορεί να ξεσπούν σε κλάματα ή γέλια χωρίς κανέναν φαινομενικά λόγο.
Διαταραχές ουροδόχου κύστης
Η σκλήρυνση κατά πλάκας δημιουργεί διαταραχή στην λειτουργία της ουροδόχου κύστης. Σε ορισμένα άτομα η ανάγκη για κένωση της κύστης γίνεται πολύ πιο συχνή και επιτακτική. Σε άλλους η κύστη δεν αδειάζει σε μερικό βαθμό ή αδειάζει με δυσκολία. Οι διαταραχές κύστεως μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε στάδιο και παρατηρούνται πολλές μορφές διαταραχών νευρογενούς κύστεως όπως η δυσενέργεια εξωστήρα και έσω σφιγκτήρα που οδηγούν σε απώλεια ελέγχου σε κάποιο βαθμό της ούρησης. Εμφανίζεται δυσκολία στην κένωση της κύστεως, και υπάρχει κίνδυνος παλινδρόμησης των ούρων και προοδευτικής καταστροφής των νεφρών καθώς και ουρολοιμώξεις. Η θεραπευτική αγωγή είναι ανάλογη με τη διαταραχή του μηχανισμού που προσβάλλεται.
Διαταραχές εντέρου
Σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας η εντολή της κένωσης ενδέχεται να μην είναι αποτελεσματική ή έχει εκλείψει με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ακράτειας κοπράνων. Στην σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζεται και σε δυσκοιλιότητα και λόγω της φαρμακευτικής αγωγής. Η ομάδα αποκατάστασης αντιμετωπίζει με την βοήθεια του εργοθεραπευτή του ιατρού και της νοσηλευτικής υποστήριξης αυτό το πρόβλημα. Ρυθμίζονται όσοι παράμετροι μπορούν να ρυθμιστούν στην κένωση, όπως η ποιότητα και ο πόνος στην κένωση. Το πρόβλημα αυτό είναι ένας βασικός παράγοντας ψυχολογικής κατάπτωσης του ατόμου. Η διατροφή του ατόμου πρέπει να είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και να υπάρχει επαρκής ενυδάτωση.
Διαταραχές αισθητικότητας παρουσιάζονται με την μορφή μυρμηγκιάσματος, υπαισθησίας, αισθήματος καύσου. Ο εργοθεραπευτής με την χρήση ειδικών εργαλείων μπορεί να προσφέρει ερεθίσματα για την ενεργοποίηση των αισθητηριακών υποδοχέων ενώ η κίνηση έχει βρεθεί ότι επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την αισθητικότητα.
Δυσαρθρία
Σύνολο προβλημάτων όπως η αδυναμία, η σπαστικότητα, ο τρόμος, η εύκολη κόπωση των φαρυγγικών, των λαρυγγικών και των αναπνευστικών μυών δημιουργούν πολλές φορές δυσαρθρία. Δυσαρθρία εμφανίζει περίπου ένας στους πέντε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η αντιμετώπιση συνίσταται στον έλεγχο της αναπνοής την ενδυνάμωση των μυών που έχουν σχέση με την ομιλία, βελτίωση της ποιότητας φώνησης και ομιλίας και βελτίωση της άρθρωσης.
Δυσφαγία
Η δυσφαγία εμφανίζεται δευτεροπαθώς σε προσβολή των κρανιακών νεύρων V, VII, IX, X, XII. Σε αυτές τις περιπτώσεις επιλέγονται μικρά γεύματα και συνήθως το κύριο γεύμα επιλέγεται όσο πιο νωρίς στην ημέρα είναι δυνατό. Η αύξηση της αντοχής και η εξεύρεση μηχανισμών λειτουργικών και υποβοηθητικών από τον φυσικοθεραπευτή και εργοθεραπευτή αντίστοιχα προσφέρουν την μέγιστη δυνατή βοήθεια.
Ο φυσικοθεραπευτής, λογοθεραπευτής και εργοθεραπευτής μπορούν να δίδουν έμφαση στην αναπνοή όταν ειδικά υπάρχει λοίμωξη. Πολλές φορές τα αναπνευστικά προβλήματα που προκύπτουν είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας της σπαστικότητας και της αταξίας των αναπνευστικών μυών με αποτέλεσμα ανεπαρκή αναπνοή και αναποτελεσματικό βήχα.
Σε κάθε δυσκολία η ομάδα αποκατάστασης με το ευρύ θεραπευτικό φάσμα που καλύπτει, μπορεί να υποστηρίξει τον άνθρωπο, να συνεργαστεί με όποιον επαγγελματία υγείας μπορεί να βοηθήσει με στόχο την υπερπήδηση και προσπέραση των δυσκολιών που προκύπτουν από μια απομυελινωτική νόσο., επιτυγχάνοντας όχι μόνο το μέγιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα, αλλά και την διατήρησή του ή βελτίωσή του.
Πηγή: www.ioannis-christou.gr
0 Σχόλια