Κυριακή μεσημεράκι παρά κάτι.  Άργησα κάπως σήμερα αλλά χαλάλι.  Άξιζε η χθεσινή βραδιά.  Και η κούραση για την οργάνωσή της.  Καφές και τσιγάρο και το μυαλό τρέχει σε κάθε στιγμή.  Οι αγκαλιές και τα φιλιά.  Οι φίλοι από μακριά που είχαμε καιρό να δούμε.

Οι φίλοι που ξεπέρασαν τις δυσκολίες της μετακίνησης και βρέθηκαν κοντά μας.  Κάποιοι έλειψαν.  Ο Δημήτρης,η Ελένη,ο Βασίλης Μελωδός,η Παγώνα μας, η Νικολέττα, η Αγκα, η Κατερίνα και ο άλλος Δημήτρης.  Τα έχει κι αυτά η ομάδα μας.  Κάποιες φορές όσο κι αν η ψυχή πετάει … το σώμα μας προδίδει.  Είμαι σίγουρη πως το μυαλό και η καρδιά τους ήταν κοντά μας.  Όπως και η δική μας σκέψη κοντά τους.  Ελειψαν και όλοι εκείνοι που ακόμη δεν βρήκαν το θάρρος ή τη δύναμη να ενσωματωθούν στην οικογένειά μας.  Που δεν έχουν δώσει ακόμη στον εαυτό τους την ευκαιρία να ξεπεράσει το φόβο.  Μα θα γίνει  κι αυτό.  Σιγά σιγά.  Κάθε μέρα και ένα λιθαράκι παραπάνω.  Κάθε μέρα και ένας αδερφός παραπάνω.


Άγχος !!!  Να καθίσουν όλοι, να γίνουν όλα όπως πρέπει.  Η πίτα, τα δωράκια για το καλό, να σερβιριστούν όλοι, να μιλήσω με όλους.  Να γνωρίσω κι αυτούς που δεν ξέρω.  Νομίζω όλα πήγαν καλά.  Τώρα μπορώ να χαλαρώσω, να διασκεδάσω κι εγώ.  Να χορέψω λίγο γιατί η ψυχή μου χαίρεται για όλη αυτή την αγκαλιά.  Ολη αυτή τη μεγάλη οικογένεια.
Στην πίστα έχουν αρχίσει ήδη να μαζεύονται.  Και ανάμεσα σ’όλους … σε μια μοναδική στιγμή που σε κάνει να νοιώθεις ψηλότερος, δυνατότερος, γεμάτος …. Ο Ηλίας.  Ο αδερφός με τη μεγαλύτερη καρδιά και το περισσότερο κουράγιο.  Το πιο όμορφο ζεϊμπέκικο της βραδιάς και όλοι στα τραπέζια όρθιοι να χειροκροτούν.  Γνωστοί και άγνωστοι.  Γιατί μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής … όλοι υποκλίνονται.


Δεύτερος καφές … και το μυαλό τρέχει ξανά στο χτες.  Μήπως γι’αυτό δεν έγιναν όλα ??  Αυτή δεν ήταν η πρώτη σκέψη για τη δημιουργία της ομάδας ??  Να μαζευτούν 5, 10, 100, 1000 άνθρωποι με τους ίδιους φόβους και τις ίδιες δυσκολίες και να πάρουν κουράγιο ο ένας από την ύπαρξη του άλλου.  Ανάμεσά μας δεν υπάρχουν ντροπές, δεν υπάρχουν αναστολές, ζήλιες, εμπάθειες.

Υπάρχει μόνο δύναμη.  Όταν ο ένας γονατίζει ο άλλος βάζει πλάτη.  Κι ότι μπορεί ένας αδερφός το μπορούμε όλοι.  Δεν αφηνόμαστε, δεν υποχωρούμε, δεν δειλιάζουμε.  Κι είναι καιρός να μεγαλώσουμε την οικογένεια μας. Να βοηθήσουμε και άλλους να νοιώσουν αυτό που νοιώσαμε εμείς χτες το βράδυ.  Όλοι μαζί ώστε να μην είναι κανείς μόνος.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η βραδιά και με αυτή την ευκαιρία σας ζητώ να συμμετέχετε πιο ενεργά.  Μαζί μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα.-


Σας αγαπώ πολύ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ

ΟΜΑΔΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ
ΖΕΚΑΚΟΥ ΜΑΡΙΝΑ


Δείτε όλες τις εικόνες από την κοπή της πίτας