Από επιστήμονες του Harvard.

Κόντρα στις κοινές πεποιθήσεις πως οι νευρώνες διαθέτουν μία καθολική μορφή κατανομής μυελίνης στους άξονές τους (στην εικόνα: μορφή που μοιάζει με λουκάνικο), πρόσφατη έρευνα νευροεπιστημόνων δείχνει πως όχι μόνο αυτό δεν ισχύει και οι μορφές κατανομής μπορεί να ποικίλλουν, αλλά, κυρίως, όσο πιο ψηλά κοιτά κανείς στον εγκεφαλικό φλοιό – την πιο εξελιγμένη περιοχή του ανθρώπινου εγκεφάλου – τόσο λιγότερη μυελίνη βρίσκει.


Ξανασυζητιέται, λοιπόν, ο σκοπός της μυελίνης και αναζωπυρώνει η κουβέντα σχετικά με το πως οι πληροφορίες διαδίδονται και οργανώνονται στον εγκέφαλο – παραδοσιακά, ο ρόλος της μυελίνης ήταν/είναι να περιβάλλει τους άξονες των νευρώνων για να αυξάνει την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα νευρικά σήματα, η δε απομυελίνωση συσχετίζεται με ασθένειες τόσο καταστροφικές όσο η σκλήρυνση και η σχιζοφρένεια.

Τι σημαίνει, λοιπόν, να μυελινώνονται με εναλλακτικούς τρόπους οι άξονες, ή να μη μυελινώνονται συνεχόμενα οι ανώτερες περιοχές του εγκεφάλου, όπως έδειξε η έρευνα;  Η καθηγήτρια Paola Arlotta ισχυρίζεται πως καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξελίσσεται και χρειάζεται να επεξεργάζεται όλο και πιο σύνθετες πληροφορίες, μεταβάλλει αναγκαστικά και τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη μυελίνη, προς όφελός του.  Χρησιμοποιώντας “διαλειμματική” μυελίνωση (όχι συνεχόμενη) δίνει την ευκαιρία στους νευρώνες να εξαπλωθούν και επικοινωνήσουν με γειτονικούς νευρώνες.

Τέτοιες γειτονικές συνάψεις οι άξονες δε μπορούν να κάνουν όταν είναι συνεχόμενα μυελινωμένοι, όπως στην παραπάνω κλασική απεικόνιση.  Τα κενά στη μυελίνωση, όπως δείχνει η εικόνα στο άρθρο, ίσως αυξάνουν λοιπόν την επικοινωνία νευρώνων και τον συχρονισμό αντιδράσεων ανάμεσα σε διαφορετικούς νευρώνες.  Η “διαλειμματική” μυελίνωση μπορεί να επιτρέπει, τελικά, την εμφάνιση σύνθετων συμπεριφορών των νευρώνων στον ανώτερο φλοιό του εγκεφάλου.


Turning science on its head:
Harvard researchers offer new views of body’s insulating material

Πηγή: ccsvitalk.gr