Η καθυστερημένη εκσπερμάτιση μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική δυσφορία στον άνδρα, καθώς και να αποτελέσει στρεσογόνο παράγοντα για τη σχέση με τη σύντροφο.

Πρόκειται για μια σχετικά σπάνια σεξουαλική δυσλειτουργία που μπορεί να οφείλεται τόσο σε ιατρικά όσο και σε ψυχολογικά αίτια. Αρκετά συχνά δεν διαγιγνώσκεται, ενώ παράλληλα δεν έχει προσελκύσει επαρκώς το ερευνητικό ενδιαφέρον.

Οι ειδικοί όμως επισημαίνουν πως για να τεθεί η διάγνωση της καθυστερημένης εκσπερμάτισης πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια. Δεν αρκεί λοιπόν για τη διάγνωση η περιστασιακή καθυστέρηση του οργασμού, η οποία μάλιστα δεν δημιουργεί πρόβλημα στη σχέση και ανησυχία στους συντρόφους, και μπορεί να εμφανιστεί σε πολλούς άνδρες σε κάποια φάση της ζωής τους. Επίσης, είναι χρήσιμο να διαχωριστεί η καθυστερημένη εκσπερμάτιση από την ανεσταλμένη, την παλίνδρομη και την επώδυνη.

Η καθυστερημένη εκσπερμάτιση είναι μια από τις διαταραχές εκσπερματίσης και μάλλον η λιγότερο κατανοητή από τους επιστήμονες. Είναι, επίσης, η λιγότερο συχνή σεξουαλική δυσλειτουργία στους άνδρες, αφού επηρεάζει μόλις το 1-4%. Εάν το ποσοστό αυτό συγκριθεί με αυτό των ανδρών που πιστεύουν ότι έχουν γρήγορη ή πρόωρη εκσπερμάτιση, το οποίο εκτιμάται κάπου ανάμεσα στο 15% και το 30%, διαπιστώνει κάποιος ότι η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.
Η πρόωρη εκσπερμάτιση λοιπόν, κατά την οποία η εκσπερμάτιση γίνεται σχεδόν πάντα είτε πριν από την κολπική διείσδυση είτε μέσα στο πρώτο λεπτό ύστερα από αυτή, είναι η πιο συχνή διαταραχή εκσπερμάτισης. Ακολουθεί η καθυστερημένη εκσπερμάτιση, ενώ ακόμα πιο σπάνια είναι η ανεσταλμένη εκσπερμάτιση, κατά την οποία υπάρχει πλήρης αδυναμία του άνδρα να εκσπερματίσει. Στην ανεσταλμένη εκσπερμάτιση περιλαμβάνονται επίσης η παλίνδρομη και η επώδυνη εκσπερμάτιση.

Ο όρος καθυστερημένη εκσπερμάτιση έχει εδώ και λίγα χρόνια αντικαταστήσει τον όρο «ανδρική διαταραχή του οργασμού» και αναφέρεται στη δυσκολία ή την αδυναμία ενός άνδρα να φτάσει στον οργασμό και στην εκσπερμάτιση. Η διάγνωση τίθεται όταν το πρόβλημα απασχολεί τον άνδρα στις περισσότερες σεξουαλικές επαφές του για ένα διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών κι ενώ η στύση και η σεξουαλική διέγερση είναι φυσιολογικές και τα άλλα πιθανά προβλήματα έχουν αποκλειστεί.

Η καθυστερημένη εκσπερμάτιση μπορεί να έχει ψυχολογικό ή βιολογικό αίτιο, ενώ μπορεί να υπάρχει και αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των δύο. Μπορεί να είναι πρωτοπαθής, δηλαδή ο άνδρας να είχε ανέκαθεν τη δυσκολία να φτάσει στον οργασμό, αλλά συχνότερα είναι δευτεροπαθής. Η αδυναμία, δηλαδή, της εκσπερμάτισης είναι επίκτητη και η λειτουργία της εκσπερμάτισης του άνδρα στο παρελθόν ήταν φυσιολογική.

Οι ειδικοί πρώτα αποκλείουν όλα τα πιθανά βιολογικά αίτια της καθυστερημένης εκσπερμάτισης, προκειμένου να ασχοληθούν σε δεύτερο χρόνο με τα ψυχολογικά αίτια που είναι και τα πιο συχνά. Τα βιολογικά αίτια μπορεί να συμπεριλαμβάνουν κάποιο νόσημα ή έναν άλλο παράγοντα, όπως είναι η φαρμακευτική αγωγή, και μπορούν να αντιμετωπιστούν κατά περίπτωση.

 Πιο συγκεκριμένα, τα φυσικά αίτια της καθυστερημένης εκσπερμάτισης περιλαμβάνουν:

    ● παρενέργειες από φάρμακα, όπως είναι τα αντικαταθλιπτικά, τα αγχολυτικά, τα αντιυπερτασικά, τα αγχολυτικά – ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών λαμβάνει μια κατηγορία αντικαταθλιπτικών, τους επιλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης, SSRIs, τα οποία προκαλούν καθυστέρηση στην εκσπερμάτιση
    ● η χρήση αλκοόλ ή παράνομων ουσιών
    ● η καταστροφή των νεύρων, στην οποία μπορεί να οδηγήσουν διάφορα νεολογικά αίτια, το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο τραυματισμός της σπονδυλικής στήλης, το χειρουργείο, η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και ο μη ρυθμισμένος διαβήτης
    ● η αύξηση της ηλικίας μπορεί να μειώσει την ευαισθησία του πέους στη σεξουαλική διέγερση
    ● η καθυστέρηση της εκσπερμάτισης μπορεί να καλύπτει άλλες καταστάσεις, όπως είναι ο πόνος κατά τη διάρκεια της συνουσίας, τον οποίο ο ειδικός πρέπει να αποκλείσει για να δώσει τη διάγνωση της καθυστερημένης εκσπερμάτισης.

Όταν η καθυστερημένη εκσπερμάτιση είναι επίκτητη, συχνά το αίτιο είναι ψυχολογικό, με την προϋπόθεση ότι λαμβάνει χώρα σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ένας άνδρας μπορεί να εκσπερματίσει φυσιολογικά κατά τον αυνανισμό, αλλά καθυστερεί σημαντικά κατά τη σεξουαλική πράξη με σύντροφο.

Παράλληλα, κάποιοι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως είναι για παράδειγμα η δυσαρμονία στη σχέση, μπορεί να βοηθήσουν στη διατήρηση ή την αύξηση των παραγόντων που εντείνουν την προδιάθεση του άνδρα για την εμφάνιση καθυστερημένης εκσπερμάτισης.

Σε κάθε περίπτωση, τα ψυχολογικά αίτια τόσο της πρωτοπαθούς όσο και της επίκτητης καθυστερημένης εκσπερμάτισης, μπορεί να είναι ιδιαίτερα πολύπλοκα και να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων. Οι ειδικοί μάλιστα στο ψυχολογικό πεδίο βρίσκονται σε συνεχή διάλογο αναφορικά με τα αίτια, χωρίς να έχουν καταλήξει ξεκάθαρα και ομόφωνα σε μια λίστα αιτιών.

Κάποιοι, ωστόσο, από τους ψυχολογικούς παράγοντες που θεωρείται ότι βρίσκονται πίσω από την εμφάνιση της καθυστερημένης εκσπερμάτισης είναι:

    ● το ιστορικό της παιδικής ηλικίας, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει κακοποίηση, δυσκολίες στη δημιουργία δεσμού, παραμέληση από τους γονείς και προβληματική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με αρνητική συνέπεια στην ανάπτυξη της σεξουαλικότητας
    ● θυμός που δεν έχει εκφραστεί
    ● απροθυμία για απόλαυση και ευχαρίστηση
    ● θρησκευτικές πεποιθήσεις που πιθανόν τοποθετούν τη σεξουαλική δραστηριότητα στο επίπεδο μιας αμαρτωλής πράξης
    ● φόβοι που σχετίζονται με το σπέρμα και τα γυναικεία γεννητικά όργανα, όπως για παράδειγμα ότι με την εκσπερμάτιση μπορεί κάποιος να προκαλέσει πόνο στη γυναίκα
    ● φόνος εγκυμοσύνης
    ● θέματα σχετικά με την απώλεια αυτοπεποίθησης και το άγχος επίδοσης – πολλές φορές, για παράδειγμα, το άγχος σχετικά με την εικόνα σώματος διακόπτει τον σεξουαλικό ερεθισμό
    ● ζητήματα σχετικά με την αντιλαμβανόμενη ετοιμότητα για εκσπερμάτιση. Συνήθως υπάρχει πρόβλημα όταν η στύση είναι καλή, αλλά η διέγερση ανεπαρκής. Κάποιες φορές, μάλιστα, οι προσδοκίες του άνδρα είναι πολύ υψηλές, ιδιαίτερα όταν η στύση έχει επιτευχθεί με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής.

Παράλληλα, ένας παράγοντας που σχετίζεται σημαντικά με τη μη φυσιολογική εμπειρία της εκσπερμάτισης είναι ο αυνανισμός. Κάποιοι άνδρες μπορεί να αναπτύξουν έναν συγκεκριμένο τρόπο κατά την αυνανιστική πρακτική για να φτάσουν στην εκσπερμάτιση, τον οποίο δεν μπορούν να εφαρμόσουν κατά τη σεξουαλική πράξη με σύντροφο.

Μια μελέτη που εξέτασε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην καθυστερημένη εκσπερμάτιση και την αυνανιστική πρακτική βρήκε ότι η αυνανιστική συμπεριφορά των ανδρών με καθυστερημένη εκσπερμάτιση είχε τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

    ● αυνανίζονταν πιο συχνά, συνήθως πάνω από τρεις φορές την εβδομάδα
    ● η ταχύτητα, η πίεση και η ένταση που είχε η αυνανιστική τους πρακτική ήταν τέτοιες, που δεν μπορούσαν να επιτευχθούν στη σεξουαλική πράξη με σύντροφο
    ● ο κόλπος, το χέρι ή το στόμα της συντρόφου δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν την ίδια αίσθηση που πετύχαιναν οι άνδρες με το στιλ αυνανισμού που είχαν μάθει
    ● η πραγματική σεξουαλική σύντροφος διαφέρει από τη φαντασίωση που χρησιμοποιούν για την επίτευξη του οργασμού.

Στη μελέτη επίσης βρέθηκε ότι οι περισσότεροι άνδρες με ανεσταλμένη εκσπερμάτιση δεν είχαν προβλήματα στην επίτευξη οργασμού μέσω του αυνανισμού.
Τα ευρήματα είναι παρόμοια με αυτά μιας μελέτης 24 ανδρών με καθυστερημένη εκσπερμάτιση, εκ των οποίων μόνο δύο δεν εκσπερμάτιζαν μέσω του αυνανισμού. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες μάλιστα χρειάζονταν να χρησιμοποιήσουν έναν πολύ ιδιαίτερο τύπο αυνανισμού για να φτάσουν σε οργασμό.

Κάποιοι, για παράδειγμα, έτριβαν το πέος στα σεντόνια του κρεβατιού, αυνανίζονταν με πίεση σε ένα συγκεκριμένο σημείο ενώ διάβαζαν ερωτικά βιβλία και υπήρχε και ένας άνδρας, ο οποίος εισήγαγε ένα ξένο σώμα μέσα από το ουρηθρικό στόμιο.
Η τελευταία έκδοση του εγχειριδίου που χρησιμοποιείται από ψυχιάτρους και ψυχολόγους, το γνωστό DSMV, έχει επιβεβαιώσει τον όρο καθυστερημένη εκσπερμάτιση ως προτιμότερο για τη διάγνωση που τα προηγούμενα χρόνια άκουγε στο όνομα « ανδρική διαταραχή του οργασμού».

Η διάγνωση τίθεται μόνο στην περίπτωση που η οργασμική απόκριση του άνδρα και η εκσπερμάτιση καθυστερούν ή απουσιάζουν, και το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται:

    ● στα ¾ της συνολικής σεξουαλικής δραστηριότητας τους τελευταίους έξι μήνες
    ● με έκδηλη καθυστέρηση ή απουσία της εκσπερμάτισης παρά τη φυσιολογική στύση και σεξουαλική διέγερση
    ● με έκδηλη δυσφορία και δυσκολίες στη διαπροσωπική σχέση
    ● όταν άλλα προβλήματα έχουν αποκλειστεί.

Για να τεθεί η διάγνωση οποιασδήποτε σεξουαλικής διαταραχής που δεν οφείλεται σε ιατρική κατάσταση, λήψη φαρμακευτικής αγωγής ή χρήση ουσιών, πρέπει να πληρούνται όλα τα διαγνωστικά κριτήρια.

Πότε όμως η καθυστέρηση της εκσπερμάτισης θεωρείται μεγάλη;
Ο μέσος χρόνος που χρειάζονται οι άνδρες για να φτάσουν στην εκσπερμάτιση διαφέρει από άνδρα σε άνδρα και εξαρτάται από διάφορους βιολογικούς και ψυχολογικούς παράγοντες που είναι συγκεκριμένοι σε κάθε περίπτωση. Παρομοίως δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από τη διείσδυση στον κόλπο μέχρι την εκσπερμάτιση, το οποίο να θεωρείται διαγνωστικό κριτήριο της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης. Τα ευρήματα μιας μικρής μελέτης όμως είναι ενδεικτικά της τυπικής καθυστέρησης της εκσπερμάτισης που έχουν οι άνδρες οι οποίοι έχουν διαγνωστεί με τη διαταραχή. Οι συμμετέχοντες χρειάζονταν κατά μέσο όρο 20 λεπτά για να φτάσουν στην εκσπερμάτιση μετά τη διείσδυση στον κόλπο.

Στους υγιείς άνδρες ηλικίας 18-30 ο αντίστοιχος μέσος χρόνος είναι 6,5 λεπτά, στους άνδρες ηλικίας 31-50 λίγο παραπάνω από 5 λεπτά και στους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας λίγο παραπάνω από 4 λεπτά.

Άλλες μελέτες ισχυρίζονται ότι οι άνδρες με διάγνωση καθυστερημένης εκσπερμάτισης χρειάζονται πάνω από 20 λεπτά και κάποιες από αυτές, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι ο μέσος χρόνος κυμαίνεται από 30 λεπτά έως μία ώρα.

Πολύ συχνά η αδυναμία εκσπερμάτισης μέσα στον επιθυμητό χρόνο δεν γίνεται αντιληπτή ως πρόβλημα και μπορεί να παρερμηνευτεί τόσο από τους κλινικούς όσο και από τους θεραπευτές ως μια ευνοϊκή κατάσταση που δίνει τη δυνατότητα στη σύντροφο να απολαμβάνει πολλαπλούς οργασμούς. Η αλήθεια είναι όμως ότι αν και πολλές γυναίκες απολαμβάνουν την παρατεταμένη συνουσία, πολλές ταλανίζονται από το ερώτημα εάν ο σύντροφός τους τις επιθυμεί.
Οι σύντροφοι μπορεί να αισθάνονται την απόρριψη, να κατηγορούν τους εαυτούς τους και να θυμώνουν, ενώ η μεγάλη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης μπορεί να προκαλέσει πόνο, ακόμα και τραυματισμό. Τελός, είναι πολύ πιθανό η σεξουαλική πράξη να διακοπεί ως αποτέλεσμα εξάντλησης και δυσφορίας.

Μια περίπτωση καθυστερημένης εκσπερμάτισης που πληροί όλα τα κριτήρια για τη διάγνωση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην ποιότητα ζωής, καθώς και να έχει συνέπειες στην ψυχική υγεία, όπως:

    ● σημαντική απουσία σεξουαλικής ικανοποίησης
    ● δυσφορία στη σχέση
    ● άγχος γα την ανδρική σεξουαλική επίδοση, αλλά και τη γενική υγεία.

Οι άνδρες με καθυστερημένη εκσπερμάτιση είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από άγχος και κατάθλιψη.
Η θεραπεία της καθυστερημένης εκσπερμάτισης εξαρτάται από την αιτία της. Αν για παράδειγμα ευθύνονται τα αντικαταθλιπτικά, οι ιατροί μπορούν να δώσουν μια εναλλακτική. Παρομοίως, εάν ενοχοποιείται η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή ουσιών η διακοπή τους ενδεχομένως να βοηθήσει. Τέλος, εάν η υποκείμενη αιτία είναι κάποιο ιατρικό πρόβλημα, είναι απαραίτητη η αποτελεσματική διαχείρισή του.

Οι πρωτοπαθείς περιπτώσεις καθυστερημένης εκσπερμάτισης, όμως, μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπιστούν και να χρήζουν της συμβολής ψυχολόγων, ψυχοθεραπευτών, ψυχοσεξουαλικών συμβούλων, σεξουαλικών θεραπευτών ή θεραπευτών ζευγαριών.
Οι ψυχολόγοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μια παρέμβαση που να λειτουργεί ως πανάκεια για όλους τους ασθενείς και ότι το κλειδί στην αποτελεσματική θεραπεία είναι ο εντοπισμός της αιτίας του προβλήματος και η επιλογή της μεθόδου που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ψυχολογικών παραγόντων που ενεργοποιούν ή συντηρούν το πρόβλημα.

Πολυάριθμες ψυχοθεραπευτικές θεραπείες αναφέρονται στη βιβλιογραφία. Κάποιες φαίνονται αποτελεσματικές, αλλά καμία δεν έχει περάσει από τη δοκιμασία της επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Παραδείγματα των θεραπειών αυτών περιλαμβάνουν:

    ● σεξουαλική εκπαίδευση
    ● μείωση του άγχους που σχετίζεται με τον στόχο
    ● σύσταση αυξημένης διέγερσης εστιασμένη στη γενετήσια περιοχή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης με σύντροφο
    ● παιχνίδια ρόλων με σκοπό να δοθεί έμφαση στη στιγμή της εκσπερμάτισης τόσο όταν ο άνδρας είναι μόνος του όσο κι όταν είναι μαζί με τη σύντροφο.

Αν και υπάρχουν κάποια φάρμακα διαθέσιμα για την αντιμετώπιση της πρόωρης εκσπερμάτισης, δεν έχει εγκριθεί κανένα φάρμακο για την καθυστερημένη εκσπερμάτιση ενώ όσα έχουν δοκιμαστεί δεν είναι πολλά υποσχόμενα.

Τα νέα όμως δεν είναι εξ ολοκλήρου αρνητικά, γιατί φαίνεται πως η ατομική ψυχοθεραπεία μπορεί να λειτουργήσει και ο γενικός σκοπός της είναι να μειώσει τα σεξουαλικά άγχη του άνδρα σταδιακά, μέχρι να νιώσει άνετα να φτάσει σε οργασμό.
Κατά τη διάρκεια των συνεδριών της σεξουαλικής θεραπείας πέρα από τη διερεύνηση των ψυχοσυναισθηματικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα και τη σχέση, μπορεί να δοθεί από τους ειδικούς και εργασία για το σπίτι. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει δραστηριότητες που το ζευγάρι θα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει στο σπίτι του, αλλά όχι κατά τη διάρκεια των συνεδριών.

Αυτές περιλαμβάνουν:

    ● αύξηση του σεξουαλικού ερεθισμού με τη θέαση ερωτικών βίντεο και περιοδικών πριν από τη σεξουαλική πράξη
    ● την προσπάθεια να κάνουν τη σεξουαλική πράξη πιο διεγερτική μέσα από φαντασιώσεις και σεξουαλικά παιχνίδια
    ● τη χρήση λιπαντικών για να αυξήσουν την άνεση της επαφής , καθώς και σεξουαλικών βοηθημάτων για να αυξήσουν την ευχαρίστηση.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η καθυστερημένη εκσπερμάτιση συνδέεται στενά με τη αυνανιστική πρακτική. Για τον λόγο αυτόν μια ομάδα ερευνητών που εξέτασε τη διέγερση του πέους στους άνδρες με καθυστερημένη εκσπερμάτιση διατύπωσε σύντομες συμβουλές σχετικά με τον αυνανισμό. Κατ’ αρχάς, τονίζουν ότι οι ασθενείς θα πρέπει να περιορίσουν τη αυνανιστική τους δραστηριότητα και να έχουν ως στόχο τους τον οργασμό κατά τη συνουσία. Παράλληλα, συστήνουν τρόπους ώστε η σεξουαλική πράξη με σύντροφο να μοιάζει περισσότερο με την αυνανιστική πρακτική που οδηγεί σε οργασμό. Μπορούν, για παράδειγμα, να χρησιμοποιούν φαντασιώσεις ή και κινήσεις κατά τη διάρκεια της συνουσίας που εντείνουν τη διέγερση σε παρόμοιο βαθμό με αυτή που βιώνεται από την εμπειρία της αυτοϊκανοποίησης.

Παράλληλα, η χρήση ενός δονητή μπορεί να αυξήσει τον ερεθισμό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις που η έξοδος του σπέρματος είναι απαραίτητη, όπως για παράδειγμα όταν το ζευγάρι επιθυμεί να τεκνοποιήσει, μπορεί να είναι χρήσιμη μια ειδική συσκευή που προκαλεί την εκσπερμάτιση. Η συσκευή αυτή χρησιμοποιείται κυρίως σε περιπτώσεις ανεσταλμένης εκσπερμάτισης.

Η ανεσταλμένη εκσπερμάτιση σε αντίθεση με την καθυστερημένη είναι η πλήρης αδυναμία εκσπερμάτισης. Ένα παράδειγμα είναι η παλίνδρομη εκσπερμάτιση, κατά την οποία το σπέρμα δεν εξέρχεται από το ουρηθρικό στόμιο, αλλά κατευθύνεται αντίθετα προς την ουροδόχο κύστη. Είναι μια συχνή επιπλοκή ενός ουρολογικού χειρουργείου που ονομάζεται διουρηθρική προστατεκτομή.

Τρεις διαφορετικοί τύποι αιτιών μπορεί να ευθύνονται για την παλίνδρομη εκσπερμάτιση, αν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν αναγνωρίζεται καμία αιτία:

    ● μια συγγενής ανατομική δυσμορφία της ουροδόχου κύστης ή του αυχένα της, ή μια επίκτητη που προκλήθηκε από κάποιο χειρουργείο
    ● νευρολογικά αίτια που περιλαμβάνουν την καταστροφή των νεύρων από καταστάσεις όπως διαβήτης, Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης. Σε γενικές γραμμές μπορεί να δημιουργήσει παλίνδρομη εκσπερμάτιση οποιοδήποτε αίτιο ιατρικό ή χειρουργικό εμποδίζει το κλείσιμο του αυχένα της ουροδόχου κύστης κατά την εκσπερμάτιση.
    ● φαρμακολογικά αίτια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα φάρμακα που προκαλούν χαλάρωση του αυχένα της ουροδόχου κύστης, όπως είναι όλα τα αντικαταθλιπτικά, καθώς και κάποια από τα αντιυπερτασικά, τα αντιψυχωσικά και τα φάρμακα για τον προστάτη.

Η διάγνωση της παλίνδρομης εκσπερμάτισης επιβεβαιώνεται με τον εντοπισμό του περιεχομένου της εκσπερμάτισης σε δείγμα ούρων που λαμβάνεται αμέσως μετά τον οργασμό. Η θεραπεία, εάν το αίτιο είναι κάποιο φάρμακο, είναι απλώς η διακοπή του, αλλά εάν το αίτιο είναι διαφορετικό, είναι σαφώς δυσκολότερη. Οι περιπτώσεις νευρολογικής αιτιολογίας μπορεί να ανταποκριθούν σε φαρμακευτική αγωγή, ενώ κάποιες φορές οι ανατομικές δυσμορφίες μπορεί να διορθωθούν χειρουργικά.

Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόνος κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης μπορεί να οδηγήσει έναν άνδρα στην καθυστέρησή της, καθώς και στην αποφυγή της σεξουαλικής πράξης εν γένει. Ένα τέτοιο πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσει απογοήτευση, προβλήματα στη σχέση, άγχος και κατάθλιψη.

Πιθανές αιτίες για την επώδυνη εκσπερμάτιση είναι η φλεγμονή του ουρογεννητικού συστήματος, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, η καταστροφή νεύρων, το χρόνιο πυελικό άλγος, οποιοδήποτε εμπόδιο στο σύστημα της εκσπερμάτισης, η ακτινοθεραπεία της πυέλου, ο καρκίνος του προστάτη και διάφοροι ψυχολογικοί παράγοντες. Έχουν επίσης ενοχοποιηθεί τα αντικαταθλιπτικά, τα σπερματοκτόνα και κάποιες κρέμες με αντισυλληπτική προστασία.
Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι κι εδώ η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία. Θα μπορούσε, λοιπόν, να περιλαμβάνει τη θεραπευτική αντιμετώπιση μιας λοίμωξης, τη διακοπή μιας αγωγής και τη συμβουλευτική από ειδικό της ψυχικής υγείας.

Είναι πολύ σημαντικό όταν ένας άνδρας αντιμετωπίζει πρόβλημα με την εκσπερμάτισή του να απευθυνθεί σε ειδικό το συντομότερο δυνατό προκειμένου να έχει μια υγιή και ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.


Πηγή: andrologia.gr