Γερνάω επικινδύνως...

Λείπεις και το πρόσωπό μου χαρακώνεται απο την θλίψη.
Λείπεις και σκοτώνω κάθε χαμόγελο που προσπαθεί να επαναστατήσει.
Άλλη μέρα δεν θα αντέξω.
Θα κλείσω τα μάτια να φανταστώ ζωή.
Θα κλείσω τα χέρια να σε φυλακίσω.

Μεθυσμένη η ζωή μου,
ζαλίζεται μέχρι που λιποθυμάει,
κλαίει μέχρι που την φοβάται ο χρόνος.
Γερνάω ηθελημένα...
Σβήνω το σκοτάδι μέχρι που δεν υπάρχω πια.
Γυρνάς το βλέμμα σου αλλού και γερνάω...

Aπομακρύνεσαι και ξεθωριάζω.
Σωπαίνεις και εξατμίζομαι.
Μέχρι να γίνεις ανάμνηση δεν θα υπάρχει κι ο κόσμος.


Γερνάω, Νίκη Ταγκάλου


πηγή: ewoman.gr