Τα Κοινά Χαρακτηριστικά των Χρόνιων Παθήσεων περιλαμβάνουν:
1) σύνθετη αιτιότητα, με πολλαπλούς παράγοντες να οδηγούν στην εμφάνιση τους
2) μια μακρά περίοδο ανάπτυξης, χωρίς την εμφάνιση συμπτωμάτων απαραίτητα
3) μια παρατεταμένη πορεία της νόσου, που μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω επιπλοκές υγείας
4) πιθανή λειτουργική ανεπάρκεια ή ανικανότητα του ατόμου
Στις χρόνιες παθήσεις περιλαμβάνονται οι αιματολογικές παθήσεις, οι παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, οι παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος, τα δερματολογικά νοσήματα, οι ψυχικές διαταραχές, οι νεφρολογικές καθώς και οι ογκολογικές παθήσεις.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή επιτροπή, οι σοβαρές και χρόνιες ασθένειες, δηλαδή οι ασθένειες που προσβάλλουν τουλάχιστον 50 άτομα ανά 100.000, ευθύνονται για το 87% των θανάτων στην ΕΕ για το έτος 2009, στατιστικά δηλαδή που δείχνουν πώς χρόνο με το χρόνο το πρόβλημα οξύνεται.
Στην Ελλάδα, από την άλλη, τα χρόνια νοσήματα αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία ανικανότητας και πρόωρου θανάτου, ενώ επιφέρουν υψηλό κόστος στο σύστημα υγείας. Αφενός ευθύνονται για το 70% της ζήτησης υπηρεσιών υγείας και αφετέρου, απορροφούν περισσότερο από το 65% της εθνικής υγειονομικής δαπάνης.
Οι αιτίες των Χρόνιων Νοσημάτων
Η καθιστική ζωή, τα ανεπαρκή μικροθρεπτικά μόρια που λαμβάνονται από τα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, οι τοξίνες που περιέχονται σε τροφές φυτικής και ζωικής προέλευσης, το πλούσιο σε τοξικές ουσίες νερό, η αλόγιστη και άσκοπη χρήση φαρμάκων, καθώς και το μολυσμένο περιβάλλον, εκθέτουν καθημερινά τον οργανισμό μας σε κίνδυνο για την επιβίωσή του.
Πιο συγκεκριμένα, οι προαναφερόμενοι παράγοντες αποτελούν στρεσσογόνες παραμέτρους για τη δομή και τη βιοχημική λειτουργία των κυττάρων και επομένως των ιστών και των οργανικών συστημάτων, που καθημερινά το σώμα μας προσπαθεί να πολεμήσει.
Αυτή η συνεχής εγρήγορση των μηχανισμών επιβίωσης μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση βασικών ενζύμων, απαραίτητων για την διεκπεραίωση των βιοχημικών λειτουργιών, σε μείωση της ορμονικής σύνθεσης, σε μειωμένη παραγωγή ενέργειας, σε σπλαχνικές και μη ορατές φλεγμονές, σε πτώση των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού, σε πρόωρο κυτταρικό θάνατο, σε μετάλλαξη του γενετικού υλικού και τέλος, σε βλάβη του μηχανισμού κυτταρικής απόπτωσης ( προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο).
Στο σύνολό τους όλες οι παραπάνω διαδικασίες είναι οι λίθοι που αργά και σιωπηλά κτίζουν το οικοδόμημα της χρόνιας πάθησης.
Οι μεταβολές που συντελούνται καθημερινά στον οργανισμό και υποβαθμίζουν την κατάσταση της υγείας, μέχρι αυτός να εκδήλωσή χρόνιο Νόσημα, γίνονται αργά. Όταν το Χρόνιο Νόσημα εκδηλωθεί, γνωρίζουμε ότι η βιοχημική κυτταρική ισορροπία έχει διαταραχθεί κι ότι ο οργανισμός έχει ξεπεράσει τα όρια αυτοεπιδιόρθωσής του.
Η δυνατότητα να επισκευάζει βλάβες που προκαλούνται φυσιολογικά έχει φθίνει, με αποτέλεσμα Χρόνια ή Αυτοάνοσα Νοσήματα να άρχονται.
Είναι πολύ σύνηθες επίσης οι ασθενείς να παρουσιάζουν περισσότερα από ένα Χρόνιο η Αυτοοάνοσο Νόσημα ταυτόχρονα, ενώ συνηθίζεται να ακολουθούν διαφορετικές αγωγές για το καθένα, αν και τα πραγματικά αίτια (παρότι καλά κρυμμένα) είναι κοινά.
Αποτελεσματική Αντιμετώπιση Χρόνιων Νοσημάτων
Στην αντιμετώπιση των χρόνιων παθήσεων πρέπει να εστιάζουν, όχι μόνο οι άνθρωποι που ήδη νοσούν, αλλά και όσοι δεν έχουν εκδηλώσει κάποιο νόσημα. Άλλωστε, όπως αναφέρθηκε, χρειάζονται πολλοί μηχανισμοί μέχρι να εκδηλωθεί μια χρόνια πάθηση, επομένως το ζητούμενο είναι να γίνεται ο απαραίτητος προληπτικός έλεγχος.
Για να αντιμετωπιστούν ορθολογικά τα χρόνια Νοσήματα πρέπει να ανακαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που τα προκαλούν.
Πιο συγκεκριμένα, οι πρακτικές χορήγησης σκευασμάτων φαρμακευτικών και μη, που αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα και όχι το νόσημα είναι οι πιο διαδεδομένες και οι πιο αναποτελεσματικές. Οι ασθενείς για όλη τους τη ζωή χειρίζονται το θέμα της χοληστερίνης, της υπέρτασης, του Διαβήτη κτλ, ποτέ όμως ο ασθενής δεν ανακάμπτει και η υγειά του βρίσκεται σε σταθερά φθίνουσα πορεία. Στην πάροδο των ετών δε, νέες Χρόνιες Ασθένειες συνήθως προστίθενται, οι οποίες όμως με τη σειρά τους επιβαρύνουν περαιτέρω τον ασθενή.
Ψάχνοντας τα αίτια των Νοσημάτων, λοιπόν, δε μπορούμε να περιοριστούμε στην μέτρηση της πίεσης και σε γενικές αιματολογικές εξετάσεις. Το βάθος και τα στοιχεία που προσφέρονται είναι ελλιπή και με αυτόν τον τρόπο διαπιστώνουμε μόνο την ύπαρξη της εκδήλωσης κάποιου Νοσήματος η συμπτώματος.
Αντίθετα, υπάρχουν εξειδικευμένες εξετάσεις που διενεργούνται για να δούμε τι πραγματικά φταίει και να το διορθώσουμε, εξετάσεις δηλαδή που διερευνούν μηχανισμούς σε επίπεδο κυτταρικό, όπως Μεταβολίτες, Νευροδιαβιβαστές, ελλείψεις και ανεπάρκειες σε μοριακό επίπεδο.
Η προσέγγιση αυτή συμπληρώνεται με τη χρήση ενός Ιατρικού Ιστορικού που εξετάζει πλήθος επιγενετικών παραγόντων που επηρεάζουν την ομοιόσταση του οργανισμού.
Μπορούμε με ακρίβεια στη συνέχεια να παρέμβουμε με εξατομικευμένες αγωγές βάσει εξετάσεων και σταδιακά να αντιστρέψουμε οποιαδήποτε Χρόνια ασθένεια.
Αιτιολογική αντιμετώπιση των Χρόνιων ασθενειών αποτελούν τα Ιατρικά πρωτοκόλλα, που βασιζόμενα σε φυσικές πολυθρεπτικές μικρομοριακές φόρμουλες και Φυσικές (βιομιμητικές) ορμόνες έχουν ως στόχο να απομακρύνουν τους τοξικούς στρεσογόνους παράγοντες, να ανακόψουν τους μηχανισμούς παθογένειας, να απομακρύνουν τα κύτταρα που νοσούν, να μειωθούν οι φλεγμονές, να αναπληρώσουν τις μικρομοριακές θρεπτικές ελλείψεις, να αποκατασταθεί η ορμονική ομοιόσταση και να οικοδομηθούν νέα υγιή κύτταρα.
Με την εφαρμογή αυτών των πρωτοκόλλων καθώς και με τις κατάλληλες διατροφικές συμβουλές και οδηγίες γενικότερα για τη στάση ζωής που πρέπει να έχει ο ασθενής, μπορεί σταδιακά να επανέλθει η ομαλή και ισορροπημένη σωματική λειτουργία.
Dr. Νικολέτα Κοḯνη, M.D.
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής.
Diplomate and Board Certified in Anti-aging, Preventive, Functional and Regenerative Medicine from A4M (American Academy in Antiaging Medicine).
πηγή: functionalmedsystem.com
0 Σχόλια