Είναι καταπληκτικό πόσο διαφορετική είναι η εμπειρία της σκλήρυνσης κατά πλάκας στον καθένα μας. Γνωρίζουμε ότι έχουν κατηγοριοποιήσει την σκλήρυνση σε 4 μεγάλες κατηγορίες:

– Υποτροπιάζουσα – διαλείπουσα ΣΚΠ (Relapsing-Remitting MS (RRMS))
– Δευτεροπαθής προϊούσα (Secondary-Progressive MS (SPMS))
– Πρωτοπαθής προϊούσα (Primary-Progressive MS (PPMS))
– Προϊούσα υποτροπιάζουσα (Progressive-Relapsing MS (PRMS)

Επίσης από συζητήσεις με συμπάσχοντες, πιστεύω προσωπικά πως υπάρχουν χαρακτηριστικά της ΣΚΠ για την οποία και δεν υπάρχουν κατηγορίες.

Η Σκλήρυνση κατά πλάκας έχει απίστευτα πολλές προσεγγίσεις, αγωγές και θεραπείες γιατί κανένας ασθενείς δεν μοιάζει με τον άλλον, η πορεία και τα χαρακτηριστικά της πάθησης. Στον έναν ασθενή ταιριάζει η Ιντερφερόνη. Στο άλλων μπορεί να ταιριάξει ο Κουρκουμάς. Στην Εύα, την Μαρία και την Ελένη μπορεί να ταιριάξει η Διατροφή του Terry Wahls .

Είναι απίστευτα Άθλιο που το σύστημα μας 
βάζει όλους σε ένα καλάθι. Αυτό των φαρμάκων. Είναι άδικο και φέρνει ανθρώπους ευαίσθητους στα φάρμακα, σε πολύ άσχημη ψυχολογική και μετέπειτα σωματική κατάσταση.
Υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ εναλλακτικές αντιμετωπίσεις και αυτό είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Το πιο σημαντικό είναι επιτέλους οι Γιατροί να βάλουν και την ΨΥΧΗ τους στο να γνωρίσουν τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, να γνωρίσουν τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του, τις ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ τους. Να μπουν μέσα στο ΣΩΜΑ του ασθενή, για να τον βοηθήσουν στα ΜΕΓΙΣΤΑ να μπορέσει να ορθοποδήσει.

Εάν αυτό είναι η ιντερφερόνη, το Tecfidera, τα ακτινίδια, μισή ώρα έκθεση στον Ήλιο σε κάποια παραλία, η επιλογή θα πρέπει να γίνεται συνολικά, από τον ασθενή για τον Γιατρό σε πλήρη εναρμόνιση του ενός με το άλλου. Με σεβασμό και ενδιαφέρον από τον Γιατρό, και δεκτικότητα από τον Ασθενή.

 Αυτό έψαχνα από την αρχή της διάγνωσής μου. Να βρω Κατανόηση & Αγάπη. Το μόνο που βρήκα ήταν εκμετάλλευση με μπροστάρη τον φόβο και τα φάρμακα από ένα σύστημα, το οποίο έχει ξεχάσει τον Σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Η αποστροφή μου προς αυτό το «ποσοτικό σύστημα» μου έδωσε την Δύναμη να γυρίσω στην Καρδιά μου. Εκεί βρήκα το καλύτερο Γιατρό μου. Το πιο Σοφό, Δυνατό και Χαρισματικό.

 Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους.
Για τον μόνο που μπορώ να μιλήσω είναι για τον εαυτό μου. Είμαι διαφορετικός, είμαστε όλοι.

 Ο κάθε ένας από εμάς, έχει τον δικό του ξεχωριστό ταξίδι, τον δικό του προορισμό, το δικό του Μάθημα με την Σκλήρυνση. Η διαφορετικότητά της νόσου προσδίδει ένα ιδιαίτερο χρώμα στον χαρακτήρα του κάθε έναν μας, χαρακτηριστικό που επηρεάζει το κάθε μας βήμα, την κάθε μας ανάσα.

Ναι, θέση στην Ζωή μας έχουν και οι γιατροί. Θέση στην ζωή μας έχουν και τα φάρμακα. Αλλά για πόσο;; Ποια είναι τα όρια που θεσμοθετεί η Ζωή για εμάς τον καθένα ξεχωριστά, και ποιος είναι ο Αρμόδιος να τα τηρήσει;

Στην άμεση επικοινωνία μας με την Ζωή, βρίσκει ο κάθε άνθρωπος τον νόημα, τον σκοπό και προορισμό του. Όχι όταν δέχεται παραδομένες αξίες, όχι όταν παπαγαλίζει πρωτόκολλα και γιατροσόφια, τρεχούμενες ιδεολογίες, ηθικές επιταγές, νομοθετημένες ποσοτικές ιατρικές αντιλήψεις. Αλλά όταν όλες τις Αξίες τις ανατιμά με τον Είναι του.

 Όταν περνάμε από το φίλτρο της Καρδιάς μας, το Ιερό μας Ατομικό κριτή, μπορούμε να πλάσουμε μόνοι μας την Θεραπεία μας, την Ηθική μας, την Πίστη μας. Και εκεί είναι που έχουν θέση και τα φάρμακα και οι γιατροί. Την θέση που εμείς τους δίνουμε, προς την Θεραπεία μας.

 Με απώτερο προορισμό την Πνευματική Ελευθερία μου, κατεύθυνση που μου δόθηκε μέσα από τα βάθη της Καρδιάς μου, πέρασα και από τα φάρμακα, νοσοκομεία και γιατρούς. Ευγνωμονώ τις εμπειρίες μου αυτές, διότι με έπλασαν στο Σήμερα, να σκέφτομαι και να ενεργώ σύμφωνα με την συναίσθηση της δικιάς μου ατομικής Ευθύνης.

 Την Ευθύνη να ανεβαίνω ολοένα και ψηλότερα προβάλλοντας τα ανυπέρβλητα προσκόμματα σαν βαθμίδες της Πνευματικής μου εξέλιξης.

 Σε αυτό το Ταξίδι, πιστεύω όλοι έχουμε δίκιο. Γιατί ο Προορισμός μας είναι η λογική συνέπεια της πνευματικής διαβιώσεώς μας, με τεκμήρια την διαφορετικότητα αλλά και την ελευθερία της σκέψεώς μας, για την ζωογόνηση της Ευημερίας και Θεραπείας μας.

 Υγεία, Αγάπη και Φως.





πηγή: mssociety.gr