Ο Groucho Marx υποστήριζε ότι «ένας κλόουν λειτουργεί ακριβώς όπως μια ασπιρίνη, μόνο που δρα δύο φορές πιο γρήγορα». Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουμε λίγο πολύ παρατηρήσει πάνω μας τα ευεργετικά αποτελέσματα της καλής διάθεσης που απορρέει από μια καλή δόση γέλιου. Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως η αίσθηση του χιούμορ μας εγκαταλείπει ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόμαστε περισσότερο, δηλαδή στις δύσκολες ώρες.
Αν όμως κατορθώσει κανείς να διατηρήσει την αίσθηση του χιούμορ του στις καθημερινές συγκρούσεις που αντιμετωπίζει στον εργασιακό χώρο, στη σχέση με το σύντροφό του, όταν αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες ή ακόμα περισσότερο προβλήματα υγείας, τότε θα έχει πραγματικά βρει το δρόμο που του εξασφαλίζει ποιότητα ζωής.
Ερευνητική ομάδα από το πανεπιστήμιο Stanford δημοσίευσε στο περιοδικό Neuron το 2003 το εξής συμπέρασμα: «Το γέλιο βοηθά στην έκκριση ντοπαμίνης, γνωστής ως «η ορμόνη της ανταμοιβής». Η ντοπαμίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής που ρυθμίζει τη διάθεση, τα κίνητρα, την προσοχή και τη μάθηση. Ψυχολογικά, η ντοπαμίνη ενεργοποιεί το αίσθημα της ευχαρίστησης».
Ως παιδιά γελάμε περίπου τριακόσιες φορές την ημέρα και καταλήγουμε ως ενήλικες να γελάμε περίπου δεκαεπτά φορές. Χρειάζεται να συσπασθούν εικοσιέξι μύες για να γελάσουμε και εξηνταδύο μύες για να στενοχωρηθούμε, που σημαίνει ότι και από βιολογικής άποψης είμαστε περισσότερο φτιαγμένοι για να γελάμε και να διασκεδάζουμε.
Όταν γελάμε, εισπνέουμε περισσότερο αέρα από ότι συνήθως, που σημαίνει ότι «βαθαίνει» η αναπνοή μας. Οι φωνητικές μας χορδές πάλλονται ανεξέλεγκτα και ενεργοποιούνται τουλάχιστον 400 εκατομμύρια πνευμονικές κυψελίδες, δηλαδή αριθμός σχεδόν τριπλάσιος από αυτόν που ενεργοποιείται όταν αναπνέουμε κανονικά.
Έτσι οξυγονώνονται καλύτερα ο εγκέφαλός μας, οι μύες του προσώπου μας και γενικότερα ο οργανισμός μας. Το γέλιο δραστηριοποιεί το αυτόνομο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο ελέγχει μια πληθώρα λειτουργιών του οργανισμού, από την αναπνοή και την πέψη ως την κυκλοφορία του αίματος και την αρτηριακή πίεση. Έτσι, η πέψη γίνεται αποτελεσματικότερη, ο καρδιακός παλμός μειώνεται και μαζί πέφτει και η αρτηριακή πίεση. Και σαν να μην ήταν ήδη αρκετά τα παραπάνω, το γέλιο καλυτερεύει την ερωτική ζωή των ανδρών, διότι προκαλεί αύξηση της ροής του αίματος και διόγκωση του πέους μέσω της ενεργοποίησης του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.
Ο Αλέξανδρος Λουπασάκης, ιατρός, συγγραφέας του βιβλίου «Γέλιο, η καλύτερη θεραπεία», αναφέρει τα βασικά βήματα για να εισάγουμε το γέλιο στη ζωή μας: «Πρώτα, θα χρειαστεί να μάθουμε να αισθανόμαστε άνετα με το χιούμορ. Μετά, να ανακαλύψουμε αυτά που σε μας φαίνονται αστεία και να αρχίσουμε να τα μοιραζόμαστε με τους άλλους. Αλλά, πάνω από όλα μαθαίνουμε να γελάμε «χωρίς λόγο».
Ο συγγραφέας Elbert Hubbard πολύ γλαφυρά είχε δηλώσει: «Μην παίρνετε τη ζωή πολύ στα σοβαρά. Όπως και να ΄χει, κανένας δεν βγαίνει απ΄αυτήν ζωντανός». Ο Robert R. Provine, καθηγητής νευροεπιστημών και ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Maryland, στην Αμερική, υποστηρίζει ότι: «Η ευεργετική επίδραση του γέλιου ενισχύεται καθοριστικά από την παρουσία δίπλα μας άλλων ανθρώπων που μοιράζονται τη δεδομένη στιγμή τα ίδια συναισθήματα, είτε πρόκειται για μέλη της οικογένειάς μας, είτε για φιλική συντροφιά. Επίσης, ένας άνθρωπος γελά 30 φορές περισσότερο όταν βρίσκεται σε μια παρέα, παρά όταν είναι μόνος του».
Ο γνωστός σε όλους μας Τσάρλι Τσάπλιν είπε: «Μια μέρα χωρίς γέλιο είναι μια μέρα χαμένη». Ο άνθρωπος που γελά προστατεύει την πνευματική του υγεία, η οποία διαταράσσεται από δύο επικίνδυνα συναισθήματα, το φόβο και την οργή, όπως το διατύπωσε ο φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε. Ο Γάλλος φιλόσοφος Henri Bergson, στο βιβλίο του Το Γέλιο, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Για να καταλάβουμε το γέλιο, πρέπει να το τοποθετήσουμε στο φυσικό του περιβάλλον, που είναι η κοινωνία. Η λειτουργία του γέλιου είναι να καταστέλλει τις τάσεις διαχωρισμού μεταξύ των ανθρώπων. Ο ρόλος του είναι να μετατρέπει την ακαμψία χαρακτήρα σε ευκαμψία, να εντάσσει τον καθένα μας στο σύνολο και τέλος να στρογγυλεύει τις γωνίες του χαρακτήρα».
Ο ΔΡ Lee Berk, ανοσολόγος, ερευνητής στο πανεπιστήμιο Loma Linda στην Καλιφόρνια της Αμερικής, μελετώντας από το 1980 τις επιπτώσεις του γέλιου στη ρύθμιση των ορμονών, απέδειξε ότι το γέλιο βοηθά τον εγκέφαλο στη ρύθμιση των ορμονών του στρες, κορτιζόλης και αδρεναλίνης. Ανακάλυψε την άμεση σχέση μεταξύ γέλιου και παραγωγής αντισωμάτων και ενδορφινών. Τα μεν αντισώματα τα χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό, οι δε ενδορφίνες είναι οι φυσικές ουσίες του οργανισμού με χαλαρωτική και παυσίπονη δράση. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Ακόμη και η προσδοκία για κάτι αστείο φέρνει θετικά αποτελέσματα στον οργανισμό».
Ο δρ Lee Berk με την ομάδα του μέτρησαν τις ορμονικές αλλαγές στο αίμα ανδρών εθελοντών, όταν αυτοί περίμεναν 3 μέρες πριν ένα ευχάριστο γεγονός. Οι μετρήσεις έδειξαν: μείωση κατά 39% των επιπέδων της κορτιζόλης, κατά 70% της αδρεναλίνης, αύξηση κατά 27% της ενδορφίνης – ορμόνη ανάλογη της μορφίνης που παράγεται από τον οργανισμό και κάνει το άτομο να νιώθει καλά – και αύξηση κατά 87% της αυξητικής ορμόνης, η οποία έχει θετική δράση στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην αναγέννηση των κυττάρων.
Ο Michael Pritchard είπε: Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς, γερνάς επειδή σταματάς να γελάς!
«Ψυχοσωματική Νοημοσύνη» Λεωνίδας Καστρινάκης
πηγή: Εναλλακτική Δράση
0 Σχόλια