ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΓΑΟΥΤΣΗΣ
Συνθέτης-Στιχουργός|



Η ύπαρξη των λουλουδιών και η δημιουργία ολάκερης της φύσης,
είναι αποτέλεσμα ενός απογοητευμένου φιλιού
που έδωσε μια πανέμορφη γυναίκα στο χώμα,
κι έπειτα το πότισε με τα δάκρυά της.

Τι όμορφα που θα ΄ταν τα χείλη της,
για ν΄αφήσουν πίσω κερασιές και ρόδα.
Τι όμορφα που θα ΄ταν τα μάτια της,
για ν΄αφήσουν πίσω ρυάκια, λίμνες, θάλασσες και καταιγίδες.
Τι όμορφα που θα ΄ταν τα μαλλιά της,
για ν΄αφήσουν πίσω λιακάδα, φεγγαρόλαμπρη βραδιά,
κι αρώματα στα σοκάκια.

Τι όμορφος που θα ΄ταν ο λαιμός της,
για να στηρίζεται πάνω του ο κόσμος.
Ω, και τι όμορφα που μοιάζαν τα χέρια της·
τόσο, που ο κόσμος τα ΄χε μόνιμο φόβο του κάθε που εκείνη,
ωραία χάιδευε το λαιμό της.




πηγή: psychorropia.gr