Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα που τα περίμενα με ανυπομονησία να έρθουν, πρέπει να ήμουν ακόμα στις πρώτες τάξεις του σχολείου, τότε που ακόμα τα λαμπιόνια έμοιαζαν φαντασμαγορικά στα μάτια μου και ο Άη Βασίλης ήταν πραγματική οντότητα στην συνείδηση μου. Περίμενα με λαχτάρα να στολίσουμε με πολύχρωμες μπαλίτσες το δέντρο μας και να πάρουμε τα δώρα μας! Μαγεία!
Μεγαλώνοντας άρχισε να ξεθωριάζει όλο αυτό το μαγικό σκηνικό, αλλά τα Χριστούγεννα κρατούσαν ακόμα ένα μεγάλο κομμάτι της αίγλης τους. Θυμάμαι τα βράδια που γυρνούσα αργά στο σπίτι από την δουλειά, έκανε κρύο και είχε σκορπιστεί γύρω μου ελαφριά πάχνη από την υγρασία, ο αέρας μύριζε καμένο ξύλο από τα αναμμένα τζάκια και τα περισσότερα μπαλκόνια ήταν στολισμένα με πολύχρωμα λαμπάκια που αναβόσβηναν χαρούμενα και τον ρυθμό τους τον συνόδευαν χριστουγεννιάτικες μελωδίες ή ο ήχος από διακριτικές καμπανούλες! Τότε η έννοια μας ήταν σε ποιο νυχτερινό κέντρο, μεζεδοπωλείο ή κλαμπάκι θα κάναμε το καλύτερο ρεβεγιόν! Ακόμα Μαγεία!
Και πέρασαν κι άλλα χρόνια και τα Χριστούγεννα άρχισα να τα νιώθω σαν μια γιορτή του καταναλωτισμού, τα συνεχόμενα ωράρια και χωρίς ρεπό έγιναν εξαντλητικά πια, η συνεχής επανάληψη στα ίδια χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια που ακούγονται όλη μέρα παντού, άρχισαν να με εκνευρίζουν απίστευτα, όπου δύο είναι οι περιπτώσεις: Ή τα συνηθίζεις και δεν τα ακούς ή ο μικρός τυμπανιστής παίζει ντραμς πάνω στο νευρικό σου σύστημα.
Τα ψώνια για τα δώρα έγιναν σχεδόν αγγαρεία λόγω που ο ελεύθερος χρόνος έγινε ανύπαρκτος και η κοσμοσυρροή της τελευταίας στιγμής κάνει τα ταμεία απλησίαστα!
Τα στολισμένα μπαλκόνια μειώθηκαν αφού η ΔΕΗ μας άλλαξε και τα φώτα και τα φωτάκια.
Όσο για το περιβόητο ρεβεγιόν; Κάτι η κούραση, κάτι το ξενέρωμα που τόσα χρόνια έπαθα και έμαθα από όλες εκείνες τις φορές που παστώθηκα σαν σαρδέλα πάνω σε άλλους, με στάνταρ το πανάκριβο μενού αλλά χωρίς να έχω εγγύηση ικανοποίησης από το φαγητό ή το μουσικό πρόγραμμα, έκαναν το ρεβεγιόν να φαντάζει ιδανικό κλείνοντας πρώτο κρεβάτι νύστα με τρελές ξάπλες! Τέτοιο ξεσάλωμα με το πάπλωμα, αυτό κι αν το λες
Μαγεία!
Μέσα στο πέρασμα του χρόνου μεταλλάχθηκα κάτι σε Εμπενίζερ Σκρούτζ! Αφού πολλές φορές φοβάμαι πως κανένα βράδυ θα μου κάνουν ντου τα πνεύματα των Χριστουγέννων και θα με πάρουν φαλάγγι με αναμνήσεις και προβλέψεις! …Αυτό δεν το λες Μαγεία, το λες άνετα εφιάλτη! Άντε τώρα να ανασκευάσω τις κατηγορίες! Μα ήμουν καλό κορίτσι όλο τον χρόνο! Το ορκίζομαι! Ούτε μία σκανδαλιά δεν έκανα! Και να ήθελα, δεν προλάβαινα δηλαδή… Και το φαγητό μου το έτρωγα όλο! Ρωτήστε και την ζυγαριά μου! Μα φυσικά και αγαπώ το τζέρτζελο των χριστουγεννιάτικων event! Μα για ποια με περάσατε; Με παρεξηγήσατε αγαπητά μου πνεύματα! Μπορείτε να μεταφέρετε και τους θερμούς χαιρετισμούς μου και εναγκαλισμούς στον άη-Βασίλη! Λογικά θα με θυμάται!
Και μες σ ’αυτόν τον συρφετό των σκέψεων, πήρα την μεγάλη απόφαση!
Δεν θα αφήσω να με τρομάζουν ούτε τα πνεύματα που θα μου την πέσουν, ούτε θα αφήσω την γκρίζα ρουτίνα να μου αποχρωματίσει την ψυχή! Το να μετατραπώ σε έναν γκρίζο άνθρωπο που γκρινιάζει και δεν ευχαριστιέται με τις μικρές ή τις μεγάλες στιγμές που του προσφέρονται! Είναι πολύ περισσότερο τρομακτικό να αντιλαμβάνεσαι πως γίνεσαι μίζερος γιατί στην ουσία χάνεις τον εαυτό σου!
Κήρυξα λοιπόν εκεχειρία με τα Χριστούγεννα και αποφάσισα να μην γκρινιάξω για τίποτα! Αντιθέτως να προσθέσω χαρούμενες σκέψεις και να προσπαθήσω να κάνω τους ανθρώπους γύρω μου πιο γελαστούς, να δώσω μια άφεση αμαρτιών σε ότι με στεναχώρησε και να απολαύσω κάθε χαρούμενη στιγμή που μου προσφέρεται! Όσο για τους παράφωνους καλαντάρηδες, είτε μικρούς είτε μεγάλους, το θεωρώ την ύψιστη υπέρβαση, οπότε σε αυτό δεν παίρνω κι όρκο ότι θα τους συμπαθήσω!
Μπορεί να μην ζούμε σε ένα τέλειο κόσμο, μπορεί να χάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της αθωότητας μας, μπορεί οι συνθήκες της ζωής μας να μας έκαναν καχύποπτους και νευρικούς, όμως μέσα σε όλα αυτά δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε πλάσματα που διψάνε για αγάπη και γέλιο! Κάπου εκεί, στα άδυτα της ψυχής μας κρύβεται ακόμα το παιδί που περιμένει το δώρο του από τον άη-Βασίλη που θα κατέβει από την καμινάδα! Και πιστέψτε με, δεν έχει καμία σημασία αν το σπίτι δεν έχει τζάκι!
Αποφάσισα λοιπόν να δώσω μία ευκαιρία στην Μαγεία των Χριστουγέννων, δίνοντας απλώς την εντολή στο υποσυνείδητο μου να απαγορεύσει τις άσχημες σκέψεις! Να ανοίξει την πόρτα στην ελπίδα και να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι τα Χριστούγεννα είναι όντως γιορτή αγάπης και όχι κατάθλιψης!
Φιλική συμβουλή σε όσους χώρισαν πρόσφατα και δεν τους χωρά ο τόπος, πάρτε τα όρη και τα βουνά και να δείτε τι ωραία που καθαρίζει το μυαλό όταν έχεις καθαρό αέρα, ωραία θέα και καλή παρέα! Δοκιμασμένα πράγματα! Καλές γιορτές σε όλους και με υγεία!
loveletters
0 Σχόλια