Στη σκλήρυνση κατά πλάκας η σπαστικότητα έχει μια τελείως διαφορετική εμφάνιση και έκφραση από τις άλλες νευρολογικές αρρώστιες. Προσβάλλει κατά κύριο λόγο τα πόδια και λιγότερο τα άνω άκρα.
Προκαλεί μια χαρακτηριστική εικόνα, όπου τα γόνατα δεν μπορούν να λυγίσουν και δεν είναι δυνατόν να σηκώσουν τον άκρο πόδα, έτσι όπως ακριβώς είναι επιθυμητό.
Το βάδισμα φαίνεται «ξύλινο» και σιγά-σιγά ανεβαίνει η σπαστικότητα προς τα πάνω, περιλαμβάνοντας και τους μύες της κοιλιάς, δημιουργώντας έτσι έντονη για αυτόν τον λόγο δυσπεψία και δυσκοιλιότητα.
Αυτό ανεβαίνει συνεχώς αυξάνοντας όλο και περισσότερο τον παθολογικό, μυϊκό τόνο σε όλους τους γραμμωτούς μύες, κάνοντας πολλές φορές την κατάσταση πάρα πολύ επώδυνη, πέφτοντας σε έναν φαύλο κύκλο, όπου ο πόνος αυξάνει την σπαστικότητα.
Πολλές φορές η σπαστικότητα στους καμπτήρες είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή στους εκτείνοντες, με αποτέλεσμα να μην έχουν την δυνατότητα οι ασθενείς να κάτσουνε και στην καρέκλα.
Κατά κανόνα οι εμφανίσεις της σπαστικότητας στην σκλήρυνση κατά πλάκας ξεκινούν με έναν «σπασμό έκτασης». Μάλιστα, αυτός ο σπασμός της υπερέκτασης λόγω της σπαστικότητας μπορεί πολλές φορές να είναι ανακουφιστικός για την αδυναμία που έχουν τα πόδια.
Οι ασθενείς έχουν την αίσθηση της «ψευδοδύναμης», που τους δίνει την ικανότητα με τεντωμένα πόδια να προχωράνε έχοντας δηλαδή «μια πολύ μικρή δυνατότητα βάδισης».
Με την πρόοδο, βέβαια, της ασθένειας αυξάνει όλο και περισσότερο η δύναμη της σπαστικότητας και οι σπασμοί και ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για σπασμούς κάμψης. Ταυτόχρονα ανεβαίνουν όλα τα αντανακλαστικά και γίνεται ο συντονισμός της βάδισης αδύνατος.
Γενικά, όταν μιλάμε για σπασμούς στη σκλήρυνση κατά πλάκας εκείνο που έχουμε κατά νου είναι μια από τις πιο επώδυνες, πιο τυρρανικές και πιο δύσκολες περιπτώσεις για τους ασθενείς.
Και το κυριότερο από όλα είναι ότι είναι ελάχιστα τα φάρμακα που σε αυτές τις κεντρικές παρέσεις μπορούν να δράσουν ουσιαστικά και να προκαλέσουν μια δυνατότητα ανακούφισης.
Άρα, μόλις ανακαλύψουμε κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα όταν αρχίζουν οι σπασμοί με το τέντωμα, πρέπει ο θεράπων γιατρός να επέμβη και με την οδηγία και βοήθεια του ασθενούς να λύσει το πρόβλημα.
πηγή: aboutsclerosis
0 Σχόλια