Με δύναμη, πίστη, χαμόγελο και αισιοδοξία αντιμετωπίζει την σκλήρυνση κατά πλάκας η 20χρονη Παρασκευή. Η ασθένεια μπήκε στη ζωή της πριν δύο χρόνια περίπου αλλά εκείνη δεν το βάζει κάτω. Έχοντας στο πλευρό της τους δικούς της ανθρώπους συνεχίζει τις σπουδές της στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Πάτρας και δε σταματά να σχεδιάζει το μέλλον της.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την σκλήρυνση κατά Πλάκας, η 20χρονη Παρασκευή μοιράστηκε την ιστορία της στο thebest.gr στέλνοντας ένα μήνυμα για όσους έχουν συναντηθεί με την ασθένεια αλλά και για όσους θα συναντηθούν.

Τι σκεφτόσουν παλιότερα όταν άκουγες «σκλήρυνση κατά πλάκας»;

Προσωπικά, μέσα από τη δική μου εμπειρία, δεν έρχεται τίποτα κακό. Αν ακολουθήσεις την κατάλληλη θεραπεία, αν υπάρχει σεβασμός και στήριξη από το περιβάλλον σου… δεν πρέπει να έρχεται στο μυαλό σου κάτι κακό. Αν δεν υπάρχουν τα παραπάνω δεν μπορεί να υπάρξει καλή πορεία στην υγεία του ασθενούς.

Πότε βρέθηκες αντιμέτωπη με την ασθένεια;

Ήμουν 19 χρονών, στο δεύτερο έτος των σπουδών μου. Αρχικά άρχισα να ζαλίζομαι πάρα πολύ έντονα και έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο. Ακολούθησαν εξετάσεις, παρακέντηση ...και μου έγινε η διάγνωση.

Η ασθένεια δε θα μου έκλεβε τα όνειρα μου
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και μέχρι τότε που μου «χτύπησε την πόρτα» είχα την ασθένεια στο μυαλό μου ως κάτι πάρα πολύ άσχημο. Όχι ως κάτι θανατηφόρο αλλά ως κάτι που σου στερεί την όραση, την κίνηση κι άλλα. Όταν μου ανακοίνωσαν την ασθένεια το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι κάποια στιγμή δε θα μπορώ να περπατήσω.

Θυμάσαι τη στιγμή που το έμαθες;

Θυμάμαι τη στιγμή. Ευτυχώς η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, το αγόρι μου… ήταν όλοι εκεί. Με τον τρόπο τους, χωρίς να δείχνουν ότι με λυπούνται, με εμψύχωσαν, μου έδωσαν να καταλάβω ότι όλα θα πάνε καλά.

Υπήρξε βέβαια μία άσχημη εμπειρία... Οι γιατροί είναι εξοικειωμένοι, όμως στη μητέρα μου το είχαν πει ωμά. Έψαχνε κάποιο γιατρό για το εξιτήριο και της το είπε απότομα.

Φοβήθηκες;

Μετά από τρεις μήνες, κι ενώ είχα αρχίσει την θεραπεία, συνειδητοποίησα ότι αν δε βγει μία τελική θεραπεία, θα πρέπει να κάνω κάθε μέρα, για όλη μου τη ζωή, μία ένεση… φοβήθηκα, αισθάνθηκα άσχημα. Το συζήτησα όμως και σιγά σιγά άρχισα να ηρεμώ.

Αισθάνθηκες ότι ήθελες να το περάσεις μόνη σου;

Δεν είναι ότι ήθελα να το περάσω μόνη μου. Όμως πάταγα πάντα γερά στα πόδια μου και δεν ήθελα να νομίζουν ότι «πέφτω» και θέλω τη στήριξη τους. Τόνιζα ότι είμαι μια χαρά. Μπορεί μέσα μου να μη το είχα δεχθεί.

Μπορεί ακόμα να μη το έχω δεχθεί… και να μη το δεχθώ και ποτέ. Ακόμα ρωτάω το γιατρό μου, αν έχει κάνει σωστή διάγνωση… αν είναι σίγουρος. Παρόλα αυτά βλέποντας την πορεία μου και όλα αυτά που μπορώ να κάνω λέω στον εαυτό μου... «δε μπορεί να σου συμβαίνει αυτό και να είσαι τόσο καλά».

Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν η ασθένεια σε είχε βρει 10 χρόνια αργότερα;

Άλλο είναι να σου συμβεί στα 19 και άλλο στα 35 για παράδειγμα. Μπορώ να πω ότι τα σχέδια μου δεν τα άφησα λόγω της ασθένειας αλλά τα ενδυνάμωσα. Πείσμωσα και θεώρησα ότι συνεχίζοντας να σχεδιάζω το μέλλον μου θα ηχήσει μία απάντηση σε αυτό. Αποφάσισα ότι η ασθένεία μου δε θα με σταματήσει. Δε θα μου έκλεβε τα όνειρα μου.

Στα σχέδια μου είναι η δημιουργία οικογένειας 

Θα ήθελες να κάνεις οικογένεια;

Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι για το άμεσο μέλλον. Προηγείται για παράδειγμα το μεταπτυχιακό μου. Μία γέννα για μία γυναίκα με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία πολύ δύσκολη υπόθεση. Όμως η χαρά είναι τεράστια και σε αυτή την ασθένεια η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο.

Είσαι μέλος της Ελληνικής Ένωσης για την αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας Δυτ. Ελλάδας... Τι σε κέρδισε εκεί;

Θέλησα να ψάξω για κάποιο Σύλλογο και χαίρομαι που τον βρήκα. Θυμάμαι ότι ήταν πάλι Παγκόσμια Ηέρα και πήγα σε μία εκδήλωση που είχαν. Είδα ότι όλοι γελούσαν. Είχαν μία ηρεμία που με βοήθησε πολύ να δω τα πράγματα αισιόδοξα. Αυτό με κέρδισε.

Τι θα έλεγες σε έναν άνθρωπο της ηλικίας σου που μαθαίνει ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας;

Να δοκιμάσει τον εαυτό του στα άκρα. Να κάνει πράγματα που μπορεί να τον «τρομάζουν». Θα δει ότι μπορεί παραπάνω από αυτά και θα πάρει δύναμη.


Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Πηγή: www.thebest.gr