ΠΕΡΙΛΗΨΗ

  • Σε μια μικρή μελέτη μιας τεχνικής αποκατάστασης που ονομάζεται ρυθμική μουσική, οι άνθρωποι με Σκλήρυνση κατά Πλάκας ήταν σε θέση να συγχρονίσουν το περπάτημα με τη μουσική σε ταχύτερους ρυθμούς από τους συνήθεις ρυθμούς του βηματισμού τους. Επίσης, αντιλήφθηκαν μειώσεις στη σωματική και νοητική κόπωση όταν περπατούσαν με μουσική.
  • Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η σύζευξη του περπατήματος με τη ρυθμική μουσική μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική αποκατάστασης για τη βελτίωση του περπατήματος σε άτομα με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. 
  • Η ομάδα (Lousin Moumdijan, Peter Feys, PhD, and colleagues του Πανεπιστημίου της Γάνδης, στο Βέλγιο) αναφέρει τα συμπεράσματά τους στο Neurorehabilitation and Neural Repair. ( Δημοσιεύθηκε στις 13 Μαΐου 2019 )


ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ 

Ιστορικό: Η δυσκολία στο περπάτημα συγκαταλέγεται στους πιο συνηθισμένους περιορισμούς κινητικότητας στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας, με το ανώμαλο μοτίβο στη βάδιση ως την πλέον ορατή αιτία. Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι με Σκλήρυνση κατά Πλάκας μπορούν να επωφεληθούν από την αύξηση της φυσικής τους δραστηριότητας, αλλά τα προβλήματα στο βάδισμα και η κούραση αποτελούν δυνητικά εμπόδια. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γάνδης (στο Βέλγιο) εργάζονται σχετικά με τους τρόπους για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και της συνολικής κινητικότητας, ενθαρρύνοντας το περπάτημα.

Αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη σύζευξη του περπατήματος με ήχους - όπως η μουσική ή ένα μετρονόμο (μια συσκευή που παράγει ένα ακουστικό κλικ ή άλλο ήχο σε τακτά χρονικά διαστήματα), ως μια προσέγγιση για τη βελτίωση των ικανοτήτων βάδισης. Αυτή η τεχνική που ονομάζεται «ακουστική ανταπόκριση» διερευνάται ολοένα και περισσότερο για να βελτιωθεί το βάδισμα σε άτομα με εγκεφαλικό επεισόδιο, νόσο του Parkinson και άλλες διαταραχές.

Η Μελέτη: Η ομάδα περιλάμβανε 28 άτομα με ΣΚΠ με ήπια έως μέτρια κινητικά προβλήματα και 29 άτομα χωρίς την ασθένεια. Οι πρώτοι συμμετέχοντες κλήθηκαν να περπατήσουν για ένα λεπτό με τον προτιμώμενο ρυθμό τους. Στη συνέχεια περπατούσαν ακούγοντας μουσική ή  με τον μετρονόμο (σε διαφορετικά tempos) για 3 λεπτά σε κάθε ρυθμό, με περίοδο ανάπαυσης 3 λεπτών μεταξύ κάθε ρυθμού. Αισθητήρες στους καρπούς, στους αστραγάλους και στο στήθος χρησιμοποιήθηκαν για να μετρήσουν εάν το περπάτημα είναι συγχρονισμένο με το ρυθμό της μουσικής ή του μετρονόμου. Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης τον τρόπο με τον οποίο η παρέμβαση επηρέασε τις αντιλήψεις των συμμετεχόντων για σωματική και νοητική κόπωση και αν η γνωσιακή βλάβη θα απέτρεπε τον συγχρονισμό.

Συνολικά οι συμμετέχοντες με την ΣΚΠ μπόρεσαν να συγχρονίσουν το βάδισμά τους με τη μουσική ή με το μετρονόμο σε όλους τους ρυθμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι υψηλότεροι από τον προτιμώμενο ρυθμό τους. Το επίπεδο συγχρονισμού ήταν το υψηλότερο με το μετρονόμο για τους συμμετέχοντες χωρίς γνωστική δυσλειτουργία, καθώς και με τη μουσική για τους συμμετέχοντες με γνωστική δυσλειτουργία. Οι συμμετέχοντες αντιλήφθηκαν ότι είχαν λιγότερη φυσική και νοητική κόπωση κατά το περπάτημα με μουσική σε σύγκριση με το μετρονόμο.

Η ομάδα (Lousin Moumdijan, Peter Feys, PhD, and colleagues) αναφέρει τα ευρήματά τους στο Neurorehabilitation and Neural Repair. ( Δημοσιεύθηκε στις 13 Μαΐου 2019 )

Συμπεράσματα: Αυτή η μικρή μελέτη δείχνει ότι η σύζευξη του περπατήματος με τη μουσική μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική αποκατάστασης για τη βελτίωση του περπατήματος και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας σε άτομα με ΣΚΠ. Αυτή η ομάδα μελετά επίσης πώς η μουσική μπορεί να βελτιώσει τη μάθηση και την ισορροπία σε 60 άτομα με ΣΚΠ.