Η Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας έχει ορισθεί και επίσημα πλέον η 30 Μαΐου κάθε έτους.
Ωστόσο εκδηλώσεις με αφορμή τη συγκεκριμένη ημέρα θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια  του  μήνα, ανά την Ελλάδα.

Η φετινή εκστρατεία , αφορά  στην ενδυνάμωση και δημιουργία κοινότητας μεταξύ των μελών που νοσούν από την πάθηση
με σκοπό να εξαλειφθούν τα κοινωνικά εμπόδια και να ενισχυθεί το αίσθημα του “μαζί” έναντι του περιορισμού, της μοναχικότητας και της απομόνωσης.

Η ημέρα αυτή αποτελεί και την αφορμή για την εκκίνηση μιας διαφορετικής μορφής πίεσης προς τους υπευθύνους και την Πολιτεία, με απώτερο σκοπό την αλλαγή σε επίπεδο αντιμετώπισης των ασθενών.
Η φετινή ετικέτα της αντίστοιχης καμπάνιας είναι: “I Connect, We Connect” και το hashtag της καμπάνιας: #MSConnections.

Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά που ο πλανήτης βιώνει μία πρωτόγνωρη πανδημία λόγω του covid 19, το “μαζί” παίρνει διαφορετικές διαστάσεις αφού οι ασθενείς δεν έχουν τη δυνατότητα της από κοντά επικοινωνίας. Έτσι δίνεται περισσότερη έμφαση στην διαδικτυακή επικοινωνία.

Άλλωστε, εμείς οι πάσχοντες γνωρίζαμε και πριν την πανδημία, την έννοια του κατ΄ οίκον περιορισμού λόγω αδυναμίας και λόγω αποξένωσης από το ίδιο το κοινωνικό σύνολο και της εξ’ αυτού αγνοίας του.
Ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να ενημερωθούν σχετικά, έχοντας πάντα άποψη και κρίση για την ίδια την πάθηση και την αντιμετώπιση της.

Και αυτό γιατί η Σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι μια «παρεξηγημένη» ασθένεια.
Στο άκουσμα της πολλοί φαντάζονται ανθρώπους καθηλωμένους σε αναπηρικά αμαξίδια, χωρίς να αναζητούν τις μη ορατές «αναπηρίες»!

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας σου αλλάζει τη ζωή. Όμως αφορά σε ανθρώπους με τα ίδια συναισθήματα και  τις ίδιες ανάγκες όπως και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας σου μαθαίνει να αξιοποιείς την κάθε στιγμή. Σου μαθαίνει ποια είναι τα πραγματικά σου δεδομένα.

Δεν αφορά  στους “άλλους” αλλά σε όλους μας. Γιατί όλοι αποτελούμε ένα διαφορετικό κρίκο της ανθρώπινης αλυσίδας.

Γιατί είμαστε πολλοί και είμαστε παντού, γιατί θέλουμε και μπορούμε, γιατί μας ανήκει ό,τι και στους υπόλοιπους αλλά διαφέρουμε στην αντιμετώπιση και στη φροντίδα.

Γιατί μπορεί να νιώθουμε αδύναμοι κάποιες φορές, μα παραμένουμε δυνατοί συνεχίζοντας να ελπίζουμε!

Γιατί μάθαμε το “μαζί”  μέσα από τις ανατροπές και μπορούμε να το υποστηρίξουμε σε κάθε φάση της ζωής μας, όπως μάθαμε και πως οι δυσκολίες ενώνουν τους ανθρώπους και αυτό συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε και φέτος που δεν μπορούμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!!!