Κάθε χρόνο προσεγγίζω την περίοδο των γιορτών με ενθουσιώδεις μεγάλες ελπίδες και μια υποκείμενη ανησυχία για τις απαιτήσεις της σεζόν. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι ακόμη πιο προσεκτική στην υγεία μου από ό,τι συνήθως για να πλοηγηθώ καλύτερα τους επόμενους δύο μήνες. Ωστόσο, τα περισσότερα χρόνια βάζω τις δεσμεύσεις και τους άλλους ανθρώπους πάνω από τις ανάγκες μου. Οδηγεί σε συντριβή και επιδεινώνει την κόπωση μου από την Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ).
Η αυτοφροντίδα είναι ατομική απόφαση και ευθύνη, και είναι στον έλεγχό μας. Λοιπόν, τι το κάνει τόσο δύσκολο; Συχνά, είναι οι άφθονες ανάγκες της οικογένειας, των φίλων, του επαγγέλματος και οι αυτοεπιβαλλόμενες προσδοκίες που ανταγωνίζονται με περιορισμένο χρόνο, χρήματα και ενέργεια για την κάλυψη αυτών των αναγκών. Οι απαιτήσεις από εμάς μπορεί να είναι περισσότερο από ανθρωπίνως δυνατό να ικανοποιηθούν. Λοιπόν πού τραβάμε τη γραμμή;
Αισθάνομαι ότι ο χρόνος ή η προσπάθεια που χρειάζεται για να φροντίσουμε τον εαυτό μας σημαίνει ότι πρέπει να αποτύχουμε κάτι. Το να αποφασίσουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας εις βάρος κάποιου άλλου είναι εγωιστικό. Ωστόσο, δεν ζούμε στο κενό και οι πράξεις ή οι αδράνειές μας επηρεάζουν τους άλλους. Η εξωτερική υποστήριξη είναι μια λογική ανάγκη για να δώσουμε στους εαυτούς μας την άδεια να κάνουμε ό,τι είναι καλό για εμάς.
Τις περισσότερες φορές, είμαι ο πιο σκληρή επικριτής των αποφάσεών μου και ο πιο απαιτητικός για το τι πρέπει να γίνει. Κανείς άλλος δεν παραπονιέται συνήθως. Συγκρίνω τον εαυτό μου με ένα φανταστικό ιδανικό που μπορεί να μην είναι δυνατό για κανέναν, ακόμα κι αν έχει τέλεια υγεία.
Θυμάμαι τη σκηνή από την ταινία Jerry Maguire του 1996 όπου ο αθλητικός πράκτορας Jerry (Tom Cruise) παρακαλεί τον αθλητή Rod Tidwell (Cuba Gooding Jr) επανειλημμένα «Βοήθησέ με να σε βοηθήσω», με την ελπίδα να τους βοηθήσει και τους δύο.
Δεν θυμάμαι την υπόλοιπη σκηνή. Ο Ροντ γελάει και κοροϊδεύει τον Τζέρι μέχρι που ο Τζέρι φεύγει απογοητευμένος. Ο Ροντ φωνάζει μετά τον Τζέρι, «Βλέπεις, αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μας. Νομίζεις ότι τσακωνόμαστε και νομίζω ότι επιτέλους μιλάμε».
Μου αρέσει αυτή η αλλαγή προσέγγισης. Τι συμβαίνει όταν παρατηρώ ότι αισθάνομαι αγχωμένη, ή αναστατωμένη; Εντοπίζω και προσέχω τις ανάγκες μου ή προχωρώ; Πολεμώ τον εαυτό μου, ή τελικά μιλάω στον εαυτό μου;
Μόλις σταματήσω να παλεύω με τον εαυτό μου και αναγνωρίσω ότι πρέπει να κάνω μια αλλαγή, κοιτάζοντας την κατάσταση και τις ανάγκες μου σαν να ήταν η εμπειρία ενός αγαπημένου μου προσώπου με βοηθά να αποκτήσω προοπτική. Φαντάζομαι ένα αγαπημένο πρόσωπο να έρχεται σε μένα για συμβουλές. Περιγράφει τέλεια τη ζωή με την κατάστασή μου, τις προκλήσεις και τις ανάγκες μου και ρωτούν τι πρέπει να κάνουν. Τι θα πρότεινα;
Αν απαντήσουν όπως θα ήθελα, αντιστέκονται στις λογικές και προφανείς συστάσεις μου. Εξηγούν όλους τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να κάνουν αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν. Και το πρόβλημα παραμένει.
Όταν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου για το γιατί αντιστέκομαι, είναι ντροπιαστικό πόσο πεισματάρα και παράλογη είμαι υπό το πρόσχημα της δύναμης και της ευθύνης. Ξέρω τι χρειάζομαι, και υπάρχει μια διέξοδος από αυτό που δεν απαιτεί να είμαι μάρτυρας. Η απάντηση στο τι πρέπει να κάνω δεν είναι περίπλοκη ή μυστήρια.
Με την περίοδο των γιορτών να πλησιάζει, φέτος δεσμεύομαι για ορισμένες συγκεκριμένες ενέργειες για την καταπολέμηση της υπερφόρτωσης:
- Ελέγχω καθημερινά με τον εαυτό μου και αξιολογώ ειλικρινά πώς τα πάω.
- Κάνω κάτι κάθε μέρα που θα χαρακτηρίζεται ως αυτοφροντίδα. Αν αντιστέκομαι στο να κάνω αυτό που ξέρω ότι θα ήταν καλύτερο για τις ανάγκες μου, απαιτεί αυτοεξέταση.
- Ποιος ή τι με εμποδίζει;
- Γιατί είναι καθόλου πρόβλημα;
- Αξίζει το άγχος την ανταμοιβή;
- Ποιο είναι το κόστος της αγνόησης των αναγκών μου;
- Μοιραστείτε το σχέδιό μου και ζητήστε υποστήριξη από έμπιστους ανθρώπους. Ενημερώστε τους όταν αισθάνεστε σύγκρουση.
- Δώσε στον εαυτό σας την άδεια να βάλει πρώτα τις ανάγκες σας και να υποστηρίξει τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Είτε μεγάλο είτε μικρό, το άγχος και τα βάρη που μεταφέρονται μόνα τους είναι βάναυσα δύσκολα. Γίνονται διαχειρίσιμα όταν μοιράζονται. Εάν εργαζόμαστε αμοιβαία για να βοηθήσουμε τους άλλους να μας βοηθήσουν, θα είμαστε όλοι καλύτερα.
* Η Stacie Prada διαγνώστηκε με RRMS το 2008 μόλις 38 ετών. Το ιστολόγιό της, "Keep Doing What You're Doing" είναι μια συλλογή έμπνευσης, εξερεύνησης και πρακτικών συμβουλών για να ζεις με τη σκλήρυνση κατά πλάκας ενώ ζεις μια πλήρη, παραγωγική και υγιή ζωή με θετική προοπτική. Περιλαμβάνει σκέψεις για πράγματα που τη βοηθούν να προσαρμοστεί, να αντιμετωπίσει και να γιορτάσει αυτή την περιπέτεια στη γη.
Επισκεφτείτε την στο https://stacieprada.blogspot.com
* Σενάριο ανάρτησης. Αν σας ενδιαφέρει να παρακολουθήσετε τη σκηνή που περιγράφεται και δεν αντιτίθεστε στο γυμνό, εδώ είναι ένας σύνδεσμος:
Jerry Maguire: Help Me Help You 🏈 (ΣΚΗΝΗ ΤΑΙΝΙΑΣ) | Με λεζάντες
Jerry Maguire: Help Me Help You 🏈 (ΣΚΗΝΗ ΤΑΙΝΙΑΣ) | Με λεζάντες
Πηγή : blog.mymsaa.org
0 Σχόλια